Zonder staart                                eerste week

U bent natuurlijk gewend om te lezen dat als de vakantie begint we in de auto stappen en zo snel mogelijk zorgen dat we in Frankrijk komen. Dit willen we natuurlijk wel maar er moet eerst nog wat anders gebeuren.
Hans Romviel heeft aangeboden om een transport te regelen naar Frankrijk. En niet met zomaar een vrachtwagen maar één met een enorme grote trailer achter de truck. De rode pipowagen stond natuurlijk op de verlanglijst om naar de Creuse gebracht te worden. Maar 4 dagen voor dit transport kregen we nog een belletje dat er aan de Noordzeeweg nog een keet stond. Een kleine, maar zeker een fijne. Die hebben we snel opgehaald en we hopen dat het allemaal nog op dit transport meekan. We gaan het zien.
Daarnaast hebben we ook nog een andere vouwwagen die mee moet, een stapel met bedden en bedbodems, kasten, koelkast, gereedschap en een waanzinnige stapel hout. Je snapt het al. Dit wordt hard werken en veel puzzelen om alles op de trailer te krijgen. Gelukkig hebben we er mooi weer bij. De temperatuur loopt dit weekend op tot 35 graden in Nederland. Zweten tot we erbij neervallen. Gelukkig hebben we ook nog hulp van Robin en Kirsten, Henk, Hans en Jos.
Aan het einde van het weekend staat alles vastgesnoerd op de trailer van de Alphatrans vrachtwagen. Hans Romviel controleert alles nog een keer en dan is het wachten totdat maandag ochtend de vracht naar Frankrijk gaat in gezelschap van Jos. De reis gaat heel vlot en er wordt 's avonds gegeten in de buurt van Saint Amand Montrond. Dat is nog ongeveer 100 kilometer van onze plek vandaan.

En toen ging het gebeuren. De staart van Bram gaat eraf. Na twintig jaar trouwe dienst wordt hij afgeschoren en in de vuilnisbak gedaan. Eigenlijk wilde ik dit vorige zomer al doen maar soms moet je de dingen niet overhaasten. Het moment is natuurlijk wel vast gelegd.
Het is dinsdag en in Rozenburg vertrekt heel vroeg de normale auto met aanhanger die zich eerst een weg moet banen door de enorme regenbuien waar Nederland ons nog op trakteert voor we dit land voor zo’n week of zeven verlaten . Bij Lille wordt het al beter en voorbij Parijs gaat zelfs de zon weer schijnen. In de auto zitten nog wat nieuwe passagiers. De katten Freule en Frêre in een mooie kooi op de achterbank. Daarnaast Jacolien die beloofd heeft goed voor de katten te zorgen en ze gaat ons ook nog helpen voor ongeveer tweeënhalve week.
Ook onze reis gaat voortreffelijk en als we in Les Trois Taillants aankomen staat de vrachtwagen al te wachten om uitgeladen te worden. Er is alleen wel één probleempje. De trailer is wel achteruit heel dicht bij ons huis kunnen komen maar hij kan nu niet meer weg. De boel staat vast. Gelukkig hadden we al van tevoren contact gehad met de buurman. Hij zou helpen met de tractor om de wagens van de vrachtwagen te halen. Dus hij helpt nu eerst even om de truck weer op de weg te krijgen.
Het hout was al door Jos en Hans afgeladen dus kon er meteen begonnen worden met de pipowagens. Alles werd heel snel afgeladen. Een heel stuk sneller dan het opladen. We nemen dan nog even de tijd om Hans een rondleiding te geven over het landgoed. Nadat de Alphatrans truck weer richting Nederland  gaat moeten wij nog onze eigen auto uitladen. En na een enorm lange dag zijn we helemaal kapot en gaan we heel vroeg naar bed.
Deze eerste week hier in Frankrijk is een week van voorbereiden en de spullen die we mee hebben genomen een plekje geven. In eerste instantie gaan we onze nieuwe katten aan het franse land laten wennen. We laten ze regelmatig buiten aan een lang touw en we maken een mooi groot hok om ze hun eigen plekje te geven in de schuur.
Ik denk dat ze het best goed naar hun zin hebben. Ook de katten willen even aan het thuisfront laten weten dat het goed gaat en er wordt (zoals dat tegenwoordig moet) een selfie gemaakt. Wel met een beetje hulp van de fotograaf.
Dan is er het volgende project. De grote rode pipowagen. Deze moet natuurlijk helemaal gerenoveerd gaan worden maar dat komt later. Eerst gaat hij gebruikt worden om een slaapplaats te bieden aan Jos die deze zomer 7 weken lang werk gaat verrichten op ons landgoed. Dus de keet wordt leeggehaald en schoongemaakt. Er wordt een nieuwe vloer in gemaakt van underlayment en daarna gaat er een nieuw zeil in. Ook moet hij nog even waterpas gezet worden. De grond is dat namelijk niet.
Dan worden heel snel de bedden erin gezet en kan er geslapen worden. Eén slaapkamer is voor Jos en de andere is voor Jacolien. Iedereen heeft nu zijn eigen plekkie en kan zich installeren met zijn eigen spulletjes. Jacolien is nu zelfs de enige die vanuit haar slaapkamer uitzicht heeft over de vallei. Wat wil je nog meer. Het enige nadeel is nog wel de vering van de keetwagen. Als iemand zich omdraait in de ene kamer schudt de keet heen en weer en is de andere bewoner in de andere kamer wakker. Even wennen dus.