Een nieuwe verslaving                       mei 2013

Zaterdag ochtend 4 uur. De wekker gaat in Rozenburg aan de Kerkweg, maar ook aan de Langeplaat. Sterker nog, de wekker gaat zelfs in Siddeburen in het hoge Groningen. Iedereen moet wakker worden. De hele karavaan moet vertrekken naar Frankrijk en om precies te zijn naar Les Trois Taillants. Vanuit Rozenburg vertrekken wij samen met Lars en Ria. Zij gaan met een aparte auto en een volgeladen aanhanger. Vanuit Groningen vertrekken Ria Zondag met haar man Henk. Het wordt Henk zijn vuurdoop op ons landgoed in de Creuse.
Het weer zal waarschijnlijk deze vakantie niet meezitten. Het is op de dag van de heenreis niet best en de voorspellingen geven je ook geen gerust gevoel op beter weer. We verwachten dus een hoop nattigheid en de temperatuur zal er voor zorgen dat we onze truien en jassen flink nodig zullen hebben. Jammer, maar we laten ons vakantie humeur hier natuurlijk niet door vergallen. Maar de seizoenen raken toch wel een beetje in de war volgens mij.
Bij  aankomst snel even uitpakken, de bedden op orde maken en dan moet even snel de vouwwagen op zijn plek gereden. Ria en Henk kunnen dan meteen ook even helpen. Zij zijn inmiddels ook aangekomen. Hun reis duurde natuurlijk wat langer vanuit het hoge noorden. Iedereen heeft een slaapplek en er kan weer geproost worden op een mooie vakantie. We hebben er zin in.
De plannen voor het werk zijn al snel gemaakt. Na het legen van de aanhangwagens door de mannen en de boodschappen binnengehaald door de vrouwen, gaat het lekker vlot van start. De nieuwe magazijnkasten worden netjes geplaatst en Annette kan haar hart ophalen en ze inrichten met alle spulletjes die onze caravan eerst zo vol maakte. Zus Ria gaat al snel aan de slag met de kwast en de verf. Eigenlijk is onze privé schilder hiervoor meegekomen. Er is best wel wat schilderwerk. Daarnaast wordt er een start gemaakt met het maken van de nieuwe vloer in de broodovenkamer. Henk en Lars gaan de muren te lijf om de gaten voor de nieuwe balken in orde te maken. De andere Ria ontfermt zich weer eens over de oprit. Deze is in tijde van veel water best toe aan een opknapbeurt.
De dag erna kan dan het echte werk gaan beginnen. De eerste nieuwe balken gaan erin. We zijn allemaal zo trots als een aap als het er goed uit gaat zien. Veel sjouwen en heen en weren met de balken. Niet alles past natuurlijk in één keer. Houtverbindingen zagen en hakken, en de gaten in de muren worden nog flink bijgewerkt. De kozijnen krijgen allemaal een mooie fuchsiakleur en de huishoudelijke taken worden ook weer serieus aangepakt. Aan het einde van deze dag begint de spierpijn al flink toe te slaan bij verschillende mensen.
En die spierpijn is niet meer over gegaan kan ik vertellen. De dagen vullen zich met zwaar werk. Maar het gaat allemaal aardig gesmeerd. De vloerbalken voor de nieuwe vloer gaan één voor één op hun plek. Sommige balken vragen wat meer puzzel- en zaagwerk maar zo langzamerhand komt alles in orde. De gaten in de muur moeten soms nog even wat groter gemaakt maar daar draait Henk zijn armen met spierpijn niet voor om.
Ria en Ria storten zich op de vloerplanken die al in de schuur lagen. Deze worden netjes geschuurd en geschaafd en daarna in de grondverf gezet. En als ze na een paar dagen droog zijn worden ze netjes afgelakt. Het drogen van de verf is wel een puntje. Door alle regen en nattigheid duurt dat enorm lang. Maar we hebben de tijd. We zitten hier toch in het Franse land.
Lars en Annette zorgen voor de aanvulling van de vloerplanken. Er wordt op de nieuwe aanhanger van Lars een lading van 60 planken gehaald. Dat is natuurlijk een hoop werk. Planken uit het winkel rek halen. Dan op de winkelkar leggen, naar de kassa lopen en betalen. Dan met de karren ( want het zijn er 2 geworden ) naar de aanhangwagen en overladen. Thuis gekomen moet alles weer van de wagen af en netjes opgestapeld in de schuur. Dat kost bijna een halve dag. De keer daarna had Annette een beter idee. Ze schakelde een Brico-medewerker in met een heftruck. Die legde een heel pakket in één keer van het winkelrek zo op de aanhanger. Even vastmaken en wegrijden. Veel sneller.
De traditie van de gegrilde kip van de markt in Boussac slaan we ook deze vakantie niet over natuurlijk. En omdat we het vandaag toch een beetje rustig aan doen gaan we vanavond nog even een bezoek brengen aan “onze” Pierres Jaumatres. Heerlijk zo met de ondergaande zon op de achtergrond.
De volgende dag start weer met een oude traditie. Het gaat weer eens regen. Maar ons humeur is opperbest want we gaan beginnen met de vloerplanken op de balkenvloer te maken in de broodoven. Ineens wordt de verdiepingsvloer compleet. Iedereen is er mee bezig. We hebben een zaag- en pasmaak ploeg, en er is een schroefploeg. Het gaat als een trein. Die middag komt madame Marie langs samen met Juliën om nog even de puntjes op de “i” te zetten over het plaatsen van de koeien in onze weilanden. Omdat het weer iets beter wordt en het de laatste avond is voor onze hulptroepen besluiten we om nog een bezoek te brengen aan de “Toulx”. De uitkijktoren en de kerk. Ook de kapel in Bellefaye wordt zeker niet overgeslagen.
We brengen nog een toast uit op de geweldige hulp die we hebben gehad van Lars, Ria en Henk en zus Ria. Het was heel erg gezellig met z’n allen en er is ook nog ontzettend veel werk verzet. Heel erg bedankt.
Het is misschien alleen wel een beetje zuur maar de volgende dag is het een prachtige zomerse dag. En dat is precies de dag dat iedereen weer in de auto stapt om naar Nederland te rijden. Le patron en la patronnes blijven alleen achter om van deze mooie zonnige dag te genieten. Maar voor ons is het wel een weelde dat het weer eindelijk een omslag maakt. De regen hebben we wel een beetje gezien. Annette kan zelfs het gras gaan maaien. Bram maakt de passtukjes in de vloer, en alles gaat weer rustig zijn gangetje.
We hebben ons oude ritme weer snel te pakken. Rommelmarkten en daarna nog wat aanpakken aan het huis en wat er omheen is. Annette begint nu met het serieuze maaiwerk. De zitmaaier wordt gestart en er wordt geoefend met heen en weer rijden. Het is even wennen met de nieuwe grasmaaier. Waar zijn alle hendels en knoppen voor? De dag erna gaat het gras eraan. In die tussentijd installeert Bram de nieuwe voordeur. Er wordt toch weer hard gewerkt. Iedere dag gaan we ook even wat hout sprokkelen. In de buurt is er een grote essenboom gekapt. Dit hout mogen we hebben voor de kachel maar het moet alleen nog even kort gemaakt worden en uit het weiland naar de schuur gebracht. Dit is een heel vermoeiende klus. Dus we doen iedere dag een beetje.
Annette is veel bezig op de grasmaaier. De accu is kapot maar daar is een oplossing voor. Parkeer de maaier naast de auto en met de startkabels ronkt de motor van de maaier binnen een tel. Annette maait het ene na het andere veld. Het gaat als een speer. Annette is niet meer van de machine af te slaan. Af en toe moet ze eraf om wat te eten of een bakkie koffie drinken maar dan weer heel snel erop en verder maaien. Het wordt echt heel mooi rondom ons huis en de schuren. En het gaat zo snel. Waar ze normaal 3 dagen mee bezig is gebeurd nu en 2,5 uur. Niet te geloven. Maar als het werk van de maaier klaar is kan Annette eigenlijk maar met moeite van de machine afkomen. Het is een verslaving geworden. Weer één erbij.
De tweede week loopt al weer op zijn eind. Er zijn veel rommelmarkten en we kopen nog wel het één en andere. We lopen een mooi gesmeed hek tegen het lijf op een markt in Malicorne. En aan het eind van de dag staat dit hek bij ons in de schuur en hebben we een zere rug. Het weer gaat ook weer minder worden en we gaan de boel weer inpakken. Terug naar Nederland met nogal wat tegenzin. Konden we maar permanent blijven. Voorlopig komen we de zomermaanden weer vieren in Les Trois Taillants. Tot dan.
Terug naar de begin-pagina