Het dak slopen. juli 2008
Na een goede voorbereiding en afspraken maken onderling, zijn we startklaar. De familie Vroon kan op vakantie naar Frankrijk. In eerste instantie gaat Jos met ons mee samen met mijn collega Lars. Hij was zo enthousiast over ons project dat hij aanbood om 3 weken mee te gaan op vakantie. In onze vakantie periode zouden ook Arma en Thys voor een week vakantie komen vieren. Tegelijkertijd ook Rianne en Tim voor een lange week. De rust in het stille “Les Trois Taillants” zal dus behoorlijk verstoord worden voor de komende tijd.
|
Het is de bedoeling om deze vakantie het dak aan te pakken. De oude pannen eraf, al het houtwerk vernieuwen, nieuw dakbeschot erop. Plastic, panlatten en dan de schoongemaakte en uitgezochte pannen erop. En dat over een oppervlakte van iets meer dan 100 vierkante meter. Dus hebben we kratten vol werkkleding meegenomen om uit te delen aan alle mensen die denken op vakantie te komen. Er moet natuurlijk wel gewerkt worden. Toen ik boer Nore vertelde wat we allemaal gaan doen deze vakantie en dat ik beloofde dat het dak dicht zou zijn wanneer we weer naar huis gaan, begon hij te lachen. Ik denk dat hij inzag dat we dat niet zouden halen (hij heeft wel gelijk gekregen).
Toch hebben we eerst even een paar dagen nodig om het werk op te starten. Er moet goed nagedacht worden over de werkvolgorde en er moet nog behoorlijk wat materiaal gehaald worden bij de “Brico”. Eerst maar het oude dak slopen. Dit moet zeer voorzichtig. Het is natuurlijk zo slecht dat we een dakladder hebben gemaakt om over te lopen, anders zou je zo door het dak heen zakken. Het weghalen van de oude pannen gaat redelijk vlot. We hebben een aardig systeem met houten bakjes en een glijbaan met een duwstok om deze te bedienen. Zo langzamerhand wordt het huis helemaal bloot. Het is toch wel een zielig gezicht hoor. |
Nu nog het volgende project. Er moet nog steeds een tussenconstructie van het nieuwe naar het oude spant geplaatst worden. Ik had de maat ook niet goed genomen dus heel de constructie moest ook nog helemaal uit elkaar en korter gemaakt worden. Nu nog plaatsen. Dit is echt een probleem. Het is natuurlijk een enorm zwaar ding. Dus we trokken de stoute schoenen aan reden naar het huis van boer Nore om te vragen om zijn hulp met de Manitou. De volgende dag stond de Manitou met boer en zoon al klaar om deze klus te klaren. Geweldig deze mensen. In twee uur tijd zat alles op zijn plaats en het paste nog ook.