De dakletters

De dakletters. oktober 2009

Het duurde maar negen weken maar het leek wel een eeuwigheid. Alles is weer ingepakt en de VW bus gaat weer richting Frankrijk. Het is nu even een ander verhaal als anders. Zonder aanhanger maar met de imperiaal gaat de reis vlot. Geen file bij Antwerpen, geen file bij Lille, geen file bij Parijs. Voordat we het door hebben zijn we in Les Trois Taillants. s’Morgens om zes uur vertrokken en s’middags om half vier op de plek waar we de komende twee weken lekker samen vakantie gaan vieren. We hebben niet zo veel op het programma staan maar uiteindelijk komen we natuurlijk toch weer dagen te kort.

Toch raar dat in deze droogte paddestoelen kunnen groeien

We doen voor de eerste keer de schuurdeur open en dan groeit er een echte paddestoel in de kurkdroge grond van de schuur

Het toilethuis wordt snel neergezet als bescherming tegen de regen

Het eerste weekend was het echt vakantie. Eerst naar Boussac voor wat boodschappen daarna naar Montlucon voor wat andere boodschappen. We hebben weer veel winkels gezien want we zijn op zoek naar een nieuwe bezinekraan voor de oude generator. Dit valt niet mee. Zelfs bij verschillende motorzaken is er geen kraan te vinden. Uiteindelijk komen we bij een boeren coöp. winkel. Hier rijden we al jaren vlak langs maar het is ons nooit opgevallen. Hier is werkelijk van alles maar geen kraan. Wel koop ik hier een echte Franse boeren pet met extra kleppen voor de oren als deze koud worden. Op de terugweg stoppen we nog even bij de oude garage van Nouhant. Misschien is hier wel iets te vinden. Tussen de oude spullen vindt de zeer behulpzame man een buisje waar ik gewoon de kraan mee kan repareren. Wat een omweg voor dit gratis slangetje. Maar waarom lang zoeken als het vlak bij huis ook gewoon kan.

De rivier "de Creuse" op z'n mooist in de herfst

Er is net een hele droge periode geweest. Dat is te zien

Alleen op de wereld

De volgende dag is er al een rommelmarkt. Dat wil maar een ding zeggen. De auto in met een volle thermosfles koffie en langs de bakker rijden voor croissants. Dan snel de wegenkaart op schoot en richting de markt. We gaan richting Aubusson maar halverwege is er ook al een markt. Even stoppen dus en kijken. Nu weer door naar de andere markt. Deze is in Blessac. Een mooi kasteel is het tafereel voor de markt. We vinden alleen wat vazen voor mijn collega en gaan dan weer naar huis. We besluiten om terug te rijden langs de Creuse. Het wordt echt een hele mooie tocht. Alles in de herfst kleuren en ik geloof echt dat we de enige zijn die op deze aarde rond rijden als we de verlaten wegen verrassen met onze aanwezigheid.

Zo stil en zulke mooie kleuren

Prachtig helder water maar wel heel koud

Gemeentelijke wandelbrug over de Creuse

"Chemin" naar de wandelbrug

Het weer is echt heel mooi en dat merken we ook aan de avond temperatuur. Het vriest in de nacht gewoon. Als we wakker worden is dat heel goed te zien en te voelen. Maar de foto’s worden dan wel extra mooi. Maar ondanks de kou in de nacht wordt het overdag mooi weer. We gaan dus toch aan het werk. We kunnen het gewoon niet laten. Thuis heb ik al een plannetje uitgewerkt om van de bruine dakpannen die in de hoek van dak liggen de letters “Trois Taillants” in het kelder dak te leggen. Dit is wel een heel karwei maar het ziet er wel tof uit wanneer het klaar is. En zeg nou zelf.

Plan in de computer

Het eindresultaat

We hebben inmiddels ook een Zibro kacheltje gekocht. Het is daarom nu goed toeven in de caravan

Als de pannen klaar zijn gaan we verder met de zinken dakranden monteren. Ik heb weer allerlei materiaal meegenomen uit Nederland om het dak goed af te kunnen werken. Dankzij Jantina heb ik behoorlijk wat kilo’s zink in de goede maatvoering gekregen en toevallig is dat precies de maat die past op het dak van ons huis hier in Frankrijk. Ook toevallig.

Zinken dakrand. "Rive"

In de franse zon heeft de zinkwerker het goed naar z'n zin

Eerst wat balken maken om de ladders tegen aan te kunnen zetten

Uitzicht vanuit het dal naar onze schuur. Als je goed kijkt zie je net naast de chatagne boom het dak van de schuur

We nemen ons voor om ook het spant dat op het stuk muur staat wat niet zo goed meer is extra te ondersteunen. Dit is al wel met een tijdelijke oplossing gedaan maar dit moet toch maar eens goed aangepakt worden. Dus er wordt een voetstuk gestort van beton waar later de houten balken op kunnen staan. Het is nu twee dagen wat minder weer dus een binnen klus komt wel aardig uit.

Bekisting plaatsen

De tijdelijke telefoonpaal heeft zijn langste tijd gehad. Alles moet natuurlijk wel voorzichtig

Beonstorten. We draaien ons hand er niet meer voor om

Klaar

Het tweede weekend is er nog een rommelmarkt in Gouzon. Hartstikke dichtbij dus we gaan er heen. We scoren wat franse boeken en een oude landkaart van deze regio. En dit alles onder de € 5,-. Dit weekend zijn ook de buren Claude en Ginette aangekomen. We hadden gemeld dat we er zouden zijn en dan proberen onze buren er ook te zijn. Eerst natuurlijk pastis drinken. Met het woordenboek onder de arm dit franse anijs vocht naar binnen werken. Wat een leven hier. De dag erna worden we uitgenodigd om ’s middags te komen eten. Dit doen we natuurlijk en de volgende dag zitten we aan een keurig gedekte tafel een “eenvoudig franse maaltijd” te verorberen. Zalm, rosbief,salade, gedroogde ham, eieren, gebakken aardappelen, spaanse aperitief, franse wijn, een toetje van de bakker en als laatste koffie met een scheutje likeur wat volgens mij alleen maar uit alcohol bestaat.

Ons huisje vanuit de verte

Hier zien we meestal alleen de punten van de daken van. "Monceau"

Prachtig weer voor een wandeling met Claude en Cinette

De zon over ons landschap

Claude stelt voor om na deze maaltijd nog een flinke wandeling te maken. Dit hebben we hier nog nooit gedaan en daarom besluiten ons rond te laten leiden door Claude de geboren Trois Taillanter. Het wordt echt een schitterende tocht. We blijven alleen soms te lang staan om te kijken. De tocht ging door verschillende weilanden en dorpjes die we normaal alleen maar in de verte zien liggen. Omdat Claude de weg goed weet gaan we over verschillende “chemins”. Deze karsporen worden alleen door de boeren gebruikt om op hun weilanden te komen. Het is echt geweldig. Voordat we het weten is het donker. De klok is namelijk ook nog een uur terug gezet. In de pikkedonker komen we terug in onze schuur waar we nog even wat drinken en de buurtjes gaan naar huis en wij toch wel rap naar bed. Moeie benen. Maar we hebben nu de omgeving eens anders bekeken en dat is ons erg goed bevallen.

Deze "chemin" is al lang niet meer gebruikt

De zon verdwijnt wel erg vroeg achter de bergen. Het is wintertijd geworden

De paden op, de lanen in

De kapel van Bellefaye, nu moeten we nog helemaal terug

Het weer laat zich de laatste week weer van zijn aller beste kant zien en dus gaan we verder met de dakrand. Het is een behoorlijk karwei en de hoogte maakt het er niet gemakkelijker op. Het is niet altijd aangenaam om zo hoog te staan en dan niet eens de tijd hebben om van het uitzicht te genieten.

Een extra paar handen zou niet verkeerd zijn

Detail van de nok

Detail van het overstek

Het geheel ziet er zeker niet verkeerd uit

We gaan ook nog een aantal keren naar Iris en Alistair. We mogen hier dan gebruik maken van de internet verbinding om te “skypen” met Arma in India. Dit wordt dan weer afgesloten met een heerlijke maaltijd bij Iris en Alistair aan de keukentafel. Wij willen deze lieve mensen hiervoor graag bedanken.
De laatste dag hebben we op ons gemak alles klaargemaakt voor de winter. Alles afdekken en inpakken tegen de vorst. Alles goed afdekken tegen de de uilenpoep die behoorlijk hardnekkig kan zijn als het opgedroogd is. De laatste avond zijn we ook nog uitgenodigd bij boer Boudeau. We gaan dus weer met het woordenboek op stap om de pastis naar binnen te werken. Dit gaat goed. We worden er al flink bedreven in. Het was gezellig. We konden nu ook kennis maken met de zoon des huizes die samen met zijn vrouw en pas geboren kindje onze directe buren gaan worden. Maar dan moet de verbouwing van het huis wel klaar zijn. Deze leuke mensen als buren is echt geen straf moet ik melden.
Maar de volgende dag gaan we toch echt naar huis en is de vakantie weer over. We kunnen toch wel uitgerust terugkijken op een lekker rustige en toch wel productieve twee weken in Frankrijk.

Terug naar de begin-pagina