Beton storten en metselen               april-mei 2009

De reis naar ons chateau in Frankrijk verloopt weer voorspoedig. De VW-bus ronkt weer goed en de aanhangwagen die volgeladen is met de tweede set staldeuren blijft ons van het begin tot het eind volgen. Het weer in Frankrijk laat zich van zijn beste kant zien. Het wordt behoorlijk warm achter de voorruit van de bus. Als we in “Les Trois Taillants” aankomen na een reis van tien uur hebben we nog steeds een goede zin. Maar het weer zal ons de komende twee dagen behoorlijk in de kou laten staan, maar dat weten we op dat moment nog niet.

Wanneer we de volgende ochtend wakker worden komen we er redelijk snel achter dat regen erg vervelend is als je veel buitenwerk hebt gepland. We gaan eerst maar eens wat boodschappen doen en een krantje kopen voor de weersverwachting. Tot onze schrik lezen we dat er voor de komende dagen regen op het menu staat. We gaan maar gewoon aan het werk en het eerste dat we doen is een afdakje maken van plastic aan de zijkant van het huis. De muren gaan gesloopt worden. Daarna een fundatie maken van beton en dan de muren weer opbouwen met holle betonblokken. Het klinkt niet echt ingewikkeld maar de tijd die ermee gemoeid is om alles voor elkaar te krijgen is meer dan we verwacht hebben.


Er worden weer verschillende ritten naar de “Brico-depot” ondernomen om alle materialen bij elkaar te krijgen. Het is een heel gesjouw. Balen beton, vlechtijzer, betonblokken en dan nog balen cementmortel. Ondanks de regen en het koude weer blijft het moraal onder de troepen goed. Het eten is goed en de drank is voldoende aanwezig. Dus wat wil een Hollander in Frankrijk nu nog meer. Toch een beetje beter weer.

Om er ’s avonds een beetje warmer bij te zitten hebben we een idee gekregen. We maken in de hoek van de schuur een openhaard met de bakstenen van de schoorsteen die we afgelopen zomer hebben gesloopt. Ergens achter in de tuin vinden we nog wat oude stalen pijpen. Ze zijn erg verroest maar ze worden heel voorzichtig in elkaar gezet en dan kunnen ze weer volop dienst doen als kachelpijp. Twee stenen worden weggehaald bij de dichtgemetselde doorgang en we zijn ineens eigenaar van een schuur met verwarming. Met z’n alle om de kachel en de kou blijft buiten. Wat een luxe.

Op maandag is het dan zover. De zon schijnt. We gaan weer volop tekeer buiten met het slopen van de muren en het maken van de bekisting. Het werk gaat goed. Onze spierbal Lars komt goed van pas bij het versjouwen van de zware stenen. Het is echt zwaar werk maar met voldoende doorzettingsvermogen komen we een heel eind. We kunnen voorzichtig beginnen met het maken van de bekisting. Dit gaat wel volgens plan maar het kost allemaal gewoon meer tijd dan je van tevoren hebben bedacht.

Marcel Vos is inmiddels ook aangekomen om een aantal dagen noeste arbeid te verrichten. We gaan dus weer met frisse moed verder en de bekisting wordt klaargemaakt en de “Brico” wordt weer bezocht om de beton voorraad aan te vullen. Balen van 40 kilo is toch wel een beetje zwaar voor een Hollandse meubelmaker. Maar we gaan gewoon door. ’s Avonds weer bij de warme kachel en na een goede nachtrust gaan we beginnen met beton storten.

Dit is een behoorlijk zwaar werk. Vooral als na het eerste baaltje beton de generator stopt. Dus gaan we met de hand verder. Maar we moeten nog 45 balen. Er wordt in de haast gesleuteld en tot ieders opluchting start de stroommaker weer. Intussen zijn er 4 balen met de hand gemengd met water en iedereen is dat gedoe met de schop al knap zat. Nu gaat het in een fors tempo verder. Jos bedient de molen, Bram het transport van en naar de molen en de stortplaats. Marcel bemoeit zich samen met Lars met het betonijzer en de verdeling van het beton in de bekisting. Annette verricht hand en span diensten en verzorgt koffie ( heel belangrijk ). Of het geluk is of niet maar het aantal balen is goed uitgerekend. Alleen de laatste drie baaltjes moeten toch weer met de hand gemengd worden. De generator vond dat het wel weer genoeg was geweest. Maar met de finish in zicht maken we geen probleem van deze laatste moeilijkheden. Om drie uur zijn we klaar. Lekker eten en daarna douchen. De rest van de middag wordt er niets meer gedaan. Raar hoor.
De volgende dag wordt er een beetje uitgerust. De klus die ’s middags opgepakt wordt is de reparatie van het dak. Jos en Marcel gaan dit doen. De zakken volgepakt met schroeven en ringentjes en met goede “bergschoenen” aan wordt het dak beklommen. Annette gaat de braamstruiken te lijf en Lars en Bram bezoeken twee maal de Brico om de voorraad stenen op peil te brengen. Verder wordt het weer snel rustig in huize Vroon.
Voordat Jos  en Marcel ons weer gaan verlaten zorgen ze ervoor dat het hele dak is nagelopen. Alle dakplaten worden goed vastgezet met veel, heel veel schroeven en ringentjes. Het is een behoorlijke klus maar na twee volle dagen dakklauteren is het voor elkaar. Na deze klus wordt het tijd voor de dakdekkers om naar huis te gaan. De zondag van het vertrek is er ook een grote rommelmarkt in Audes. Wanneer Jos en Marcel zijn vertrokken gaat de rest van de werkploeg regelrecht naar de rommelmarkt. Daarna worden er nog twee bezocht. Ook “Pierres Jaumatre” en de “Toulx St. Croix” worden weer eens beklommen. Het is eigenlijk een echte vakantiedag.

De dag wordt afgesloten met een uitgebreid bezoek aan onze franse buren. Claude en Ginette Huguet zijn dit weekend aanwezig en we zijn weer uitgenodigd om pastis te komen drinken. Nou, dat doen we natuurlijk. Het was weer heel erg gezellig en met het woordenboek op tafel, tussen de pastis door, kregen we weer franse les.
De volgende dagen waren allemaal een beetje hetzelfde. Na het halen van de croissants en een krantje en het drinken van de koffie hebben we een vast ritueel. We gaan stenen en cement halen. Dan gaan we die stenen metselen en als er iets op dreigt te raken gaan we weer nieuw cement en stenen halen. Het metselen is echt een heel zwaar werk. Het vordert ook niet zo hard. Ik denk dat we niet helemaal tot aan het dak gaan komen. Maar we gaan gestaag door en we zien wel hoe ver we gaan komen.

Tussendoor plaatsen we ook nog even de tweede set staldeuren. Dit geeft echt een heel ander gezicht aan de schuur. Het ziet er zo inmiddels steeds completer uit. Het weer is de laatste week zo zonnig geworden dat we ons nog moeten insmeren om niet te verbranden. Het resultaat is in ieder geval dat we iedere avond helemaal uitgeblust in de stoelen zakken en van de voortreffelijke maaltijden van Annette kunnen genieten. Annette zorgt op haar beurt voor het verwijderen van de bramen rond het huis dit is ook een enorme klus. Braamtakken wegknippen is geen baan voor watjes. Daarna kunnen de takken de kachel in.
Lars heeft regelmatig last van opruim woede maar dit levert voor de toekomstige bewoners van dit franse huis toch ook wat op. Hij vindt nog een compleet stenen pad terug dat voor het huis langsloopt. Het was helemaal begroeid met gras. Maar na wat spit werk heeft Lars het hele pad weer in oude glorie hersteld.

Iedere dag lezen we natuurlijk uitgebreid het weerbericht in de krant. Voor de komende dagen wordt steeds onweer voorspeld. Maar het slechte weer blijft toch iedere dag weg. Wel is het onweer rakelings langs gekomen. Maar het geluk is met ons. We hebben met een glas wijn in de hand en het achterwerk in een luie stoel naar dit prachtige schouwspel kunnen kijken terwijl de regen ergens anders neer valt.
De laatste werkdagen waren een beetje eentonig. Metselen van de muur met 15 kg. zware holle betonnen stenen. Als deze op zijn gaan we gewoon weer nieuwe halen. Als het cement mortel op is gaan we gewoon weer nieuwe halen. Als het beton mortel op is gaan we gewoon weer nieuwe halen. Alles bij elkaar hebben we aardig wat kilometers gereden tussen "Les Trois Taillants" en de "Brico-depot". De  beveiliging die ons steeds moest controleren bij de uitgang kent ons inmiddels bij onze voonaam. Annette is nog steeds bezig met het huis braamvrij maken en dat gaat echt goed. Zij krijgt haar werk wel op tijd klaar. Het metselwerk werk stoppen we op vrijdag. Het ziet er uiteindelijk echt wel goed uit. De zaterdag houden we om nog een waslijst met klusjes af te werken en we kunnen daardoor onze plek goed verzorgd achterlaten. Dit bevalt ons goed om hier toch wat meer tijd voor te reserveren.
Ook de natuur laat zich van zijn beste kant zien in dit voorjaar. Onze eigen kastanjeboom komt langzaam aan in de bloei te staan. De appelbomen en de kersenbomen proberen ook bijen aan te trekken met hun geur en bloemen.

Al met al kunnen we terugkijken op een geweldige voorjaarsvakantie. Jos heeft erg hard gewerkt en heeft liters beton aangemaakt, tientallen schroeven met ringen in het dak gedraaid en voldoende croissants gegeten. Onze speciale dank gaat naar Lars en Marcel die weer de moed hebben kunnen vinden om ons ook deze keer weer te helpen. Lars voor zijn onvermoeibare krachtpatserswerk en Marcel voor het vlechtwerk voor het beton en de goede teamgeest voor het bestormen en repareren van het schuurdak. Bedankt.
Terug naar de begin-pagina
Picture