Pipowagen nummer drie.           september 2014

De geschiedenis van deze wagen begint al ver voor de zomervakantie. Via een kennis hoorden wij van een pipowagen die weg moest. Hij stond toen nog in de tuin bij Henk in Rockanje. We zijn toen voor de eerste keer gaan kijken en waren meteen verliefd. Er is alleen een probleem. Hij is in eerste instantie aan iemand anders beloofd die na een lange stilte toch ineens de wagen op komen halen.
Dus gaan we gewoon op vakantie voor de zomer. We hebben toch nog genoeg te regelen met de andere twee pipowagens. Het transport hiervan is uitgebreid verteld in het verslag van de afgelopen zomer.
Anton zorgt voor vervoer over de weg. Een tractor ervoor en de wagen wordt geparkeerd op het terrein van het loonbedrijf die zorgt voor het vervoer per tractor. Hier mag onze pipowagen zolang staan. Het vervoer gaat niet helemaal vlekkeloos. Eén band die al lek was en gerepareerd houdt het niet tijdens de korte reis. De laatste 200 meter moet de wagen met drie volle banden en één lege band op zijn voorlopige parkeerplaats terecht komen. Hier kan hij nu even staan totdat wij terug zijn van vakantie.
Maar tijdens de tweede week van de vakantie krijgen we van Henk een telefoontje vanuit Rockanje. De wagen staat nog steeds in zijn tuin en de andere mensen laten het afweten. Probleem. Henk gaat verbouwen en de wagen moet echt zo snel mogelijk weg. Wat nu te doen? Ik besluit om contact op te nemen met Anton. De Anton van de eerste rode pipowagen. Hij gaat meteen aan de slag om de wagen vanuit de tuin in Rockanje ergens anders te parkeren.
We overleggen veel en bekijken verschillende opties om de wagen naar Frankrijk te krijgen. Maar hij is gewoon te groot voor een normaal vrachtwagen transport. Dus er wordt een ander plan gesmeed.
We gaan de wagen slopen. Dit klinkt misschien wat oneerbiedig maar hij krijgt natuurlijk wel een tweede leven bij ons in Frankrijk. Het is nu als volgt. We halen de houten bovenkant van het onderstel af. We bewaren het hout wat de moeite waard is en zorgen dat het stalen onderstel kaal wordt.
Er wordt een weekend gepland voor de sloop. We hopen dit in één weekend te kunnen doen. Hulp is er weer volop. In de vorm van Anton, Henk, Arma, Rianne en Tim komen we zover dat op zondag het hele stalen onderstel helemaal kaal klaar staat voor zijn vervoer. Het heeft best veel zweetdruppels gekost maar het is de moeite waard. Met z'n allen krijgen we alles weer voor elkaar.
Nu nog het transport naar Frankrijk. We bekijken weer verschillende opties en komen met het volgende plan. Wij zijn toch al van plan om een andere aanhanger te kopen. Dit komt nu even en een stroomversnelling. Aan de hand van de afmetingen van de aanhanger gaan we het onderstel in stukken zagen die vervoerbaar zijn. Daarna lassen wij het onderstel in Frankrijk weer in elkaar.
Wordt vervolgd!