De eerste zomervakantie                                  augustus 2007


De zomervakantie is aangebroken en de fam. Vroon verhuisd tijdelijk naar hun nieuwe plek in midden Frankrijk. Het dorp Les Trois Taillants in de gemeente Nouhant in het departement Creuse en in de provincie Limousin. Geloof het of niet maar dit ligt allemaal in Frankrijk. Alle spullen die we deze reis meenemen gaan we gebruiken om het leven rondom de caravans te vergemakkelijken. We hebben 2 bordessen gemaakt. Deze gebruiken we als opstap(je) voor de caravans. Ook hebben we een wasmachine uit grootmoeders tijd meegenomen. Deze kan wel draaien op de stroom van de generator maar niet verwarmen. Je kan natuurlijk ook niet alles hebben. Jos verzorgt de versiering van de caravans. Hij heeft mallen gemaakt van de dikke en de dunne en Charley Chaplin. Deze gaan waken over onze 2 tijdelijke huisjes.
Het is de eerste dagen echt warm dus de werkzaamheden die we in ons hoofd hebben komen niet echt snel op gang. Onze plannen zijn om het huis als eerste aan te pakken en te zorgen dat we daar kunnen gaan wonen. Maar dan hebben we een goede waterdichte ruimte nodig die ook nog op slot kan, om al ons materiaal op te slaan. De stallen zijn hier erg geschikt voor. Dus moet als eerst het dak van de stal vernieuwd worden. Het is de bedoeling dat we dit aan gaan pakken in deze vakantie. 

Als eerste moeten de verschillende stallen leeg gemaakt worden. Dit is al een klus op zich. Alle zooi die daar uitkomt geeft zo’n grote berg afval die verbrand moet worden dat we daar al 2 dagen mee bezig zijn. Daarna de pannen van het dak. Deze slaan we op om later te gebruiken voor het dak van het huis. Op het nieuwe dak komen bitumen golfplaten. Deze hebben een rode kleur en passen daardoor goed bij de rest van de gebouwen.
Ook buiten het verbouwen van onze plek in Frankrijk gebeuren er natuurlijk meer dingen. Ik ga proberen om verschillende dingen te beschrijven die ook onze tijd in beslag namen tijdens deze vakantie. Om te beginnen moest ook de bouwvergunning aangevraagd worden. Hier heb een volledig verslag van gemaakt in de voorafgaande berichten.
Wat onze werkzaamheden behoorlijk verstoord is onze vakantie gewoonte om veel rommelmarkten te bezoeken. Dit kost natuurlijk veel tijd maar het kan ook veel opleveren. In ons geval hebben we vrij vlot een oude 2 takt grasmaaier gescoord. Wanneer we ook in de supermarkt mengsmering olie hebben gekocht kan Annette flink tekeer gaan met het maaien van het gras. Dit staat inmiddels zo hoog dat ook deze stevige maaier er wat moeite mee heeft. Maar met wat geduld wordt alles kort. De meeste tijd wordt toch echt in beslag genomen door het vakantie vieren zelf. We genieten van de rust hier. Iedere avond wordt het vuur aangestoken omdat we natuurlijk veel afvalhout hebben. En we genieten volop van het uitzicht dat ieder uur van dag en de avond in andere vergezichten te zien is. Hier krijgen we ook nooit genoeg van denk ik.
Er is nog iets wat onze tijd in beslag nam. Arma zat op dat moment in Australië samen met Thijs. Soms kostte het wat moeite maar er werd regelmatig contact gelegd met de mobiele telefoon van onze wereldreizigers. Vanuit Nederland vernamen we dat Arma ook weer een uitgebreide E-mail naar ons had gestuurd. Maar ja hoe kom je hier op internet om die E-mail op te halen. Ik vraag het eerst nog  eens bij de bakker, maar die weet niet eens wat een computer is. We werden weer doorgestuurd naar het gemeentehuis. Hier wordt alles in het werk gesteld om je toegang te geven tot het wereldwijde web. Als inwoner van de gemeente is dit geheel gratis. Geweldig.
Dan nog een ander probleem. Rianne is met vriendinnen op vakantie gegaan naar Blanes in Spanje. Al de tweede dag valt ze in slaap op het strand en verbrand als een kippetje in de gril. Na een ziekenhuis bezoek in Blanes belt ze naar ons. Na wat overleg heen en weer wordt besloten om ze op te halen. ’s Middags om 3 uur sta ik nog te spijkeren op het dak. Om 4 uur zitten we in de auto richting Blanes (Barcelona) en om 1 uur  ’s nachts stapt Rianne in de taxi naar Les Trois Taillants. De volgende morgen om 9 uur maken we Jos weer wakker terwijl hij nog lekker ligt te slapen in de caravan op ons landgoed. Wij zijn kapot.
Het plan was om in deze vakantie  het dak van de stallen te vernieuwen. Dus ondanks alle andere tijdverslindende bezigheden hebben we toch nog wat tijd kunnen maken om aan het dak te werken. Na verschillende bezoeken aan ‘le Brico-dépot’ in Montluçon hebben we genoeg hout verzameld om het dak compleet te maken. We hebben voor onszelf wel besloten om het dak voor de helft van de pannen te ontdoen. Ik ben bang dat we deze vakantie maar net tijd genoeg hebben om het dak voor de helft te vernieuwen. Wat wel als geroepen komt is hulp uit Nederland. Marcel en Mieke Vos komen met hun gezin in de buurt kamperen en Marcel komt met zijn zoon Niek een weekje klussen. Met deze hulp zien we het weer helemaal zitten en gaan vrolijk verder. De 2 zonen Niek Vos en Jos Vroon beginnen de tussenmuren te slopen. De stallen veranderen nu ineens in een grotere stal, en dit geeft nu een mooie opslagruimte. De houten constructie schiet lekker op met wat meer mensen.
Marcel houdt zich bezig met het metselwerk (dit is een enorm klote karwei). Maar Mars laat zich niet kennen en staat uur na uur op de ladder met een emmertje specie en een troffel. Na 2 dagen zijn alleen de achterkanten van zijn benen verbrand. Dit kan natuurlijk de beste metselaar overkomen. Ik neem de zorg van de nieuwe golfplaten op me en alles bij elkaar vordert het dak gestaag. Het is nog behoorlijk haasten om zover te komen, de tijdelijke afdichting van de midden naad gebeurd nog in de laatste uurtjes van ons verblijf in Frankrijk.


Alle dank gaat natuurlijk wel naar de Vossen die enorm geholpen hebben. Er worden onderling nog wel nieuwe afspraken gemaakt voor het vervolg. Het is de bedoeling dat we samen met Marcel in oktober terugkomen om het dak in zijn geheel af te maken.

Zover als we gekomen zijn moeten we de stal, de schuur en het huis achterlaten. We hopen dat het nieuwe dak echt zo goed is als we denken en dat het nog heel is wanneer we de volgende keer weer terugkomen. Met weemoed verlaten onze rustige plek in Frankrijk om ons drukke leven in Nederland weer op te pakken.
Terug naar de begin-pagina