Hoeveel geluk kan je hebben. mei 2012
|
Op zaterdag ochtend vroeg komt de familie Vroon weer tot leven en zelfs zo vroeg in de ochtend hebben ze het al weer naar hun zin. Maar wat wil je. Als de bus start gaat hij bijna al automatisch richting ons landgoed in Frankrijk. Het is een aardige karavaan. De bus helemaal afgeladen met allerlei nieuwe spullen om ons verblijf heel aangenaam te maken. Een voor ons nieuw matras met echte bedbodems, een houten tafel om de rij met tafels in de schuur nog langer te kunnen maken als er de komende zomer veel mensen komen helpen.
|
|
|
|
En achter de auto een echte vouwwagen. Op de kop getikt op de rommelmarkt. Deze kan dan natuurlijk ook gebruikt worden door diverse mensen die onze werkzaamheden in Frankrijk komen verlichten. En als klap op de vuurpijl stapt ook nog even snel Ria Zondag in om ons deze week te komen helpen.
We hebben weliswaar niet echte plannen om te gaan werken. Eigenlijk willen we iets van vakantie gaan houden. Maar met de familie Vroon in Frankrijk weet je het maar nooit natuurlijk. De weersvoorspellingen zijn ronduit slecht en als we België in rijden lijkt het dat de voorspellingen juist zijn. De regen komt echt met bakken uit de hemel. Nou, als dit de hele week zo gaat, wordt het een trieste vakantie. Maar met zoveel goede moed als wij hebben moet het toch haast wel goed gaan komen.
|
|
En zodra wij onder Parijs zijn wordt het weer inderdaad beter. Het is nog niet super maar het is droog en de zon probeert zich te laten zien. Aangekomen in Les Trois Taillants is het best te doen. Het enige wat een beetje lastig is, is de wind die behoorlijk hard waait. Maar het is droog. Tegen alle voorspellingen van de Franse weermannen in. Dat is al heel wat waard. Hoeveel geluk kan je hebben.
Alles uit de auto halen en ons nieuwe bed installeren. Wat een weelde. En dan natuurlijk weer de eerste pastis en de traditionele pan met macaroni. Dan gaan we maar snel naar bed want de volgende morgen moeten we al weer vroeg uit de veren. Er zijn rommelmarkten. De weergoden beginnen de dag nog een beetje aarzelend maar na de middag gaat de zon pas echt te keer. Heerlijk. Hoeveel geluk kan je hebben. Dan wordt het natuurlijk tijd voor de eerste inspectie-ronde over het land en door de gebouwen. Alles is nog in orde en je voelt je al heel snel weer helemaal thuis. We waren er weer hard aan toe. |
|
|
|
Na deze mooie en rustige dag gaan we toch nog maar een verlanglijstje maken van de dingen die we nog willen doen aan het huis en de omgeving. In eerste instantie lijkt het ons erg fijn als de afvalberg een beetje minder gaat worden. Ria werpt zich op om hiermee te gaan beginnen.
|
Het uitzoeken van het puin en de aarde met stukken hout neemt best wat tijd in beslag maar je ziet de berg wel minder worden. Het puin en de aarde wordt weer gebruikt om hier en daar wat diepe kuilen in het terrein op te vullen. Het wordt daardoor weer erg mooi. Het terrein wordt egaal. Je loopt niet meer door de diepe sporen naar de voorkant waar je kan genieten van het uitzicht.
|
Tussendoor worden nog boodschappen gedaan, koffie gedronken, croissants gegeten en stokbrood naar binnen gewerkt. Dan nog niet te spreken over alle "koningsmaaltijden" die ’s avonds gemaakt worden. Kortom het leven in Frankrijk is weer heel zwaar. En sinds wij hier zijn laten de weergoden zich ook van hun beste kant zien. Hoeveel geluk kan je hebben.
|
|
Ook het huis komt nog aan de beurt deze vakantie. We hebben vorige vakantie 4 dakramen gekocht. Hier hebben we nu ook een bijpassend verduisteringsgordijn voor gekocht. Alles past goed. Eigenlijk was het mijn bedoeling om nog een dakraam te plaatsen in deze week. Maar met de slechte weersvoorspellingen durf ik het niet aan om met een open dak te zitten als het gaat regen, hagelen of onweren. En dat hebben we allemaal gehad. Maar gelukkig was de timing van de weergoden perfect. Alles wat viel, viel in de avond of de nacht. Hoeveel geluk kan je hebben.
|
|
Bij de inspectie van de zolder kwamen we erachter dat we nieuwe bewoners hadden gekregen. Dit keer waren het geen jonge katjes maar een nest met muizen. Ze hadden zich verschanst in de isolatie van het dak. Vlak bij het nieuwe dakraam. Na wat onderzoek blijkt het een eikelmuis te zijn (zeer bedreigd in Nederland). Deze muizen kunnen vrij groot worden. Het lijfje is tussen de 9 en 14 cm terwijl de staart daarbij nog eens zo’n 15 cm kan worden. We zien hem ’s avonds ook regelmatig in de schuur rond scharrelen. Maar we kunnen met zekerheid zeggen dat er gezinsuitbreiding aan zit te komen. We besluiten in ieder geval de muizen met rust te laten. Als de familie de komende zomer vertrokken is van de zolder doen we isolatie opnieuw in dat stuk. Maar gaan wel iets anders doen.
|
Het dak overstek bij de kopgevel heeft nog heel veel openingen waar deze muizen naar binnen kunnen. We besluiten om het overstek dan dicht te maken. Dit was wel de bedoeling maar ik dacht dat het nog wel even kon wachten. We verwachten ook niet dat de muizen dan geen andere opening kunnen vinden maar dicht is dicht.
|
|
Dan komt 1 mei. Nationale feestdag in Frankrijk. En wat wil het geval. Het weer is fantastisch en er zijn veel rommelmarkten. Dan hoef je eigenlijk aan ons niet te vragen wat we gaan doen. Toch zal ik het vertellen. We zijn naar de rommelmarkt geweest.
|
|
De volgende dagen hadden toch wel hetzelfde programma. Wakker worden in de zon met koffie en croissants, voorzichtig aan het werk, stokbrood eten, boodschappen doen, avondeten maken en op eten. Daarna de open haard in de schuur aansteken en daarbij een glaasje wijn drinken. Hoeveel geluk kan je hebben.
|
Ook de buren Claude en Ginette kwamen nog langs in Les Trois Taillants. Ze wisten dat we er waren. Natuurlijk krijgen we dan een uitnodiging om pastis te komen drinken. Dat slaan we zeker niet af. Een avond franse les met een pastis samen met deze inmiddels erg goede vrienden. Volgens mij kan je gewoon niet meer geluk hebben.
|
|
Er zijn nog twee dingen dingen gebeurd die we niet genoemd hebben. De keuken in de schuur heeft een nieuw uiterlijk gekregen en is nu multifunctioneel geworden. Daarbij is ook de geplaveide weg naar de schuur weer opnieuw gelegd met oude dakpannen. We hebben dus ondanks de vakantie die we genomen hebben best nog wel wat gedaan.
|
|