Grenzen verleggen.                                                        April 2011

Het heeft allemaal behoorlijk lang geduurd maar na wat aandringen is het toch zover dat vader en moeder Vroon meegaan naar Frankrijk om te kijken hoe zoonlief het voor elkaar heeft in het boerenland van de Franse Creuse. Het paasweekend werd verkozen als het Vroonweekend in Les Trois Taillants. Vader Vroon was net nog bij de chirurg geweest die zijn nek had opgeknapt en die zei: “Je moet je grenzen gaan verleggen”. Nou, dat gaan we dan meteen maar eens doen.
Om te beginnen gaan we die grenzen dan maar eens verleggen naar Frankrijk. De hele familie Vroon gaat in de bus op weg naar Frankrijk. Bram, Annette, Jos, Anton en Aadje. De reis gaat niet heel vlot. File in Parijs en file bij Orleans. We komen best wel laat aan in Les Trois Taillants maar de eerste zonsondergang is een feit samen met Anton en Aadje. Iedereen is knap versleten na de reis maar er is nog genoeg tijd om het huis, de schuren en het land te bekijken. Daarna werd het dus wel snel rustig in de schuur. Nu is het wachten op de eerste Franse croissants die bij het ontbijt zullen verschijnen. Samen met Anton ga ik naar de bakker, want de croissants moeten nog steeds gewoon opgehaald worden. Maar bij terugkomst is iedereen wakker en de koffie klaar. We zijn weer goed op krachten gekomen en gaan dan op pad om boodschappen te doen.
Alles wordt zeer grondig bekeken. En daar moet je tegenwoordig toch echt wel de tijd voor nemen. Het landgoed Vroon wordt steeds groter. We zijn gisteren al gestart met de bezichtiging maar doen het vanochtend nog even dunnetjes over. Je kan niet alles in één keer goed bekijken, en voor pa en ma Vroon is dit waarschijnlijk de enige keer dat ze hier zijn. Maar dit is dus ook waar Anton en Aadje voor gekomen zijn. Alle plannen en ideeën worden uitgelegd en we kunnen nu alles eens goed laten zien ”in het echt”. Anton kan aardig vooruit komen met zijn scootmobiel. Daarnaast gaat het lopen met de stok ook best aardig. Aadje wordt regelmatig aan de hand genomen door Annette en ook dat gaat best goed. Alles gaat gewoon in een echt Frans tempo dus het is echt wel bij te houden. Wij zijn in ieder geval erg blij en gelukkig om dit nu eens te kunnen laten zien aan pa en ma Vroon.




We hebben in de VW bus een mooie inrichting gemaakt om de “turbo” van Anton zo naar binnen te rijden. Het werkt goed en dit is ook één van de dingen die ervoor hebben gezorgd dat Anton en Aadje mee zijn gegaan naar ons stukje Frankrijk.






Deze dagen is er dan ook nog tijd om de omgeving om te bekijken. Toulx St. Croix, Chambon, Evaux les Bains. Overal wordt gestopt en gekeken. Vooral de kerken worden goed bekeken. De foto’s laten het beter zien dan ik kan vertellen denk ik.
De volgende dag zitten we al weer in de auto naar Nederland. Alleen wel met 1 persoon minder. Annette heeft zich voor genomen om in Les Trois Taillants te blijven. De hele komende week zal zij het landgoed moeten bewaken. Dat is een hele moeilijke opgave. Het enige wat bij mij in mijn hoofd is de gedachte dat ik enorm jaloers op haar ben. Maar ik zal weer terugkomen met 2 andere helpers. Alleen dat zal nog een weekje moeten wachten.
Dit weekend was onvergetelijk. Wij hebben de kans gekregen om onze Franse plek te kunnen laten zien aan pa en ma Vroon. We hadden niet meer gedacht dit te kunnen doen maar je ziet het, sommige dingen lukken dan toch ineens wel. Voor ons was het geweldig.

Reis verslag van Anton en Aadje.

Onze reis naar huize Vroon in Frankrijk.
De voorbereidingen werden donderdagavond afgesloten door de VW bus te belasten met de scootmobiel. Want die ging mee op de grote reis. Vrijdag 22-04 zijn we vertrokken om
7 uur. De bus rijdt en zit uitstekend, ook voor wat oudere en krakerige mensjes. Het is mooi zonnig weer en we passeren om 8 uur de Ned- Belg. grens. Even later gaan we via de ring Antwerpen naar Gent en door wat file bereikten we de grens bij Lille om 9.20 uur waar we even later de tolweg opdraaiden. Omdat we toe waren aan wat eten en drinken is er een half uurtje gestopt. Parijs werd benaderd om 11.45 uur waar we in de file langzaam voort gingen Annette wees ons de Eiffeltoren waarvan een puntje te zien was. Daarna is er in rap tempo gereden naar het Franse huize Vroon. De aankomst daar was precies om17.33 uur. Je begrijpt dat sommige delen van het ouderpaar Vroon niet zo soepel meer waren. Na het installeren enz. is het landgoed Vroon voor inspectie vrijgegeven. Alles werd goed en duidelijk voorgesteld en de plannen daarvoor uitgelegd. Hiermee was de dag vol en was het slapen geblazen en dat was na deze dag niet moeilijk. De volgende morgen waren we lekker uitgerust en moest er na de wasbeurt brood worden gehaald bij de bakker in Nouhant dat is ongeveer 4 km. rijden wat met de auto geen probleem is maar Annette weet wat het is als je op de fiets moet. Het is daar nogal heuvelachtig. Maar het Franse brood smaakt heerlijk en is zo in de groep gemakkelijk uit te delen. Nadat ik wat rond had gelopen en gekeken moesten er boodschappen worden gedaan in een grote supermarkt in Gouzon. Nadat alles ingeladen was hebben we en kerkje bezocht in Lepaud. Opvallend in al de bezochte dorpjes is de rust. Nergens hoor je; auto’s, roepen of schreeuwen. En zo zie je ook nergens zwerfvuil op straat. Ook zijn we gestopt in het dorpje Evaux les Bains de brug daar is gebouwd door de Romeinen in de 11e eeuw. Bij die brug stond ook een heel oud maar mooi autootje. De kerk daar is in 1942 gebombardeerd en was het dak totaal vernield en is ter plaatse door een houten dak vervangen Heel mooi hoe deze gebogen delen  zijn vervangen door hout. En zo was ook deze dag vol belevenissen. Na de nachtrust moest er weer brood worden gehaald. Nadat de maaltijd genuttigd was zijn we naar een heel hoog punt gegaan vanwaar je het Vronen huis en de schuren nog net kon zien met het gebruik van de meegenomen kijker. Via de kaart weten we nu dat de afstand 14 km. is. Waar kun je nog zo ver kijken? Daar dus. Na nog wat dorpjes en kerkjes bezocht te hebben kwamen we in een kerk met een prachtige blauwe koepel met een gouden kruis daarop geschilderd dat leek te stralen. Erg indrukwekkend, mammaloe werd er echt door geraakt en zal dit niet snel vergeten. Later werden we plotseling tegen gehouden door mensen met een stopbord. Later bleek dat we na wat omwegen steeds weer op zulke mensen stuiten. Er was in dat gebied van heuvels en dalen een wielerkoers van ongeveer 25 renners en daar moest alles voor wijken. Tijdens deze rondrit zijn we langs veel mooie plaatsen met prachtige vergezichten gekomen. Zo kwam ook aan deze dag weer een eind en heb ik samen met Bram afscheid van de zon genomen en realiseerde ik me dat we de volgende dag weer naar huis zouden gaan. En als ik daar dan sta kijkend naar de ondergaande zon dacht ik wat is het is het hier mooi en doodstil en dat ik dat waarschijnlijk nooit meer zou meemaken en kreeg ik er een brok van in de keel. Deze trip vonden wij zo geweldig.
Door de geweldige inzet en begeleiding van Bram, Annette en Jos. De prachtige omgeving de rust en nergens zwerfvuil.
Onze dank daarvoor is groot en zijn we erg gelukkig dat we dat nog mochten beleven.

Ma en Pa Vroon.

Terug naar de begin-pagina