Dakpannen ophalen oktober 2008
Het ophalen lijkt een simpele klus. Inladen, rijden, uitladen en dat een paar keer. Ook hier verkijken wij ons weer op. Twee uur heen rijden. Je in het zweet werken om alle pannen in te laden. Twee uur terug rijden en je dan weer in het zweet werken om de pannen uit te laden en netjes op te stapelen. Voor dat je het weet ben een hele dag bezig om 1000 pannen op te halen. Gelukkig had Alistair al 1700 pannen in onze schuur gelegd. Zaterdag gaan we samen met Alistair naar Boucé om pannen te halen. Alistair nam 1800 pannen op zijn vrachtwagen en wij konden er 1100 in de auto en de aanhanger. De volkswagen kwam nog maar net vooruit. Wat een gewicht. Iedere pan weegt net iets meer dan 1 kilo. Dan nog terug naar de schuur in de Creuse. Soms terugschakelen naar de tweede versnelling om de bergen op te komen. Je moet wel geduld hebben, maar ja, we zijn natuurlijk in Frankrijk. Dus we hebben alle tijd van de wereld. Maar als zelfs de vrachtwagens je gaan inhalen op de departementale wegen denk ik dat zelfs het geduld van de fransen erg op de proef wordt gesteld. Maar we komen zonder brokken aan in “Les Trois Taillants”. Uitladen en uitpuffen.
|
We kregen op een zondagochtend vroeg een tip van Sjoerd Groenendaal. Hij blijkt een paar kilometer bij "Les Trois Taillants" vandaan te wonen. Hij houdt onze website in de gaten en wist dat we dakpannen zochten. Er stond een advertentie op internet met exact de pannen die we nodig hebben. Ik belde meteen met Iris en Alistair. Die belde meteen weer naar de adverteerder. De afspraak was snel gemaakt. Voor de mooie prijs van €0.35 per stuk konden we de pannen kopen. In totaal zullen het er bijna 7000 zijn. Alistair is gelijk in de camionet gestapt en naar Boucé gereden. Na 150 km. tuffen heeft hij de eerste lading pannen opgeladen en met dezelfde vaart naar onze schuur gereden. In het donker uitladen valt niet mee als er een draadje gespannen is voor de deuropening. Dit is voor tegen het inlopen van de koeien maar het helpt ook goed tegen Alistair (grapje). Wat minder leuk is, is de camionet. Deze wil niet meer starten en Iris moet met een reserve accu in de pikkedonker Alistair weer ophalen. Het is niet te geloven wat deze mensen allemaal voor ons over hebben. Hartelijk bedankt.
Het eerste wat we nu moeten doen als we aankomen in de vakantie is zorgen dat alle pannen opgehaald en netjes opgestapeld in de schuur komen te leggen. Hier denken we toch wel 2 dagen voor nodig te hebben. 
|
|
De eerste echte dag van de vakantie zit erop. Dit is wel even slikken. Want morgen moeten we weer vroeg uit bed omdat we dan van plan zijn om twee ritten te doen. Zucht. Onze stijve en kromme lijven gaan de volgende dag dus weer op pad. Het gaat eigenlijk wel zonder problemen, zelfs onze spieren blijven het doen, maar niet meer zo heel lang. Wanneer we aan het eind van de middag aankomen bij de schuur besluiten we om de laatste lading morgen pas uit te laden. We kunnen niet zo goed meer vooruit komen. De volgende dag eerst uitladen, dan kunnen we pas naar de bakker voor de croissants die ons ook deze dag weer overeind moeten houden. We gaan vol goede moed weer onderweg want het is wel de laatste keer. In de loop van de middag zijn we terug en na onze laatste stuiptrekkingen bij het uitladen besluiten we spontaan om de volgende dag een rustdag te houden. Wat een goed idee. We zijn echt kapot. Maar het eindresultaat mag er zijn. We hebben een prachtige stapel van 7600 stuks “petites tuiles plates” in de schuur liggen. Dat is wat we wilden. |
|
|