Katten hospitaal                                           September 2015

Na een weekje Nederland wordt het echt wel weer tijd om naar Frankrijk terug te gaan. De aanhanger volladen met een machine en onder andere veel banden voor de pipowagens. Verder nog zo vol mogelijk met andere spullen die we nodig hebben. Het is dus weer een zware combinatie die de weg op gaat. De reis gaat rustig zo tussen de vrachtwagens. We zijn daarom ook pas om half 8 op de plek waar we zo graag zijn.
Maar dan moeten we toch wel redelijk snel aan het werk. Freule de kat komt een beetje kreupel aanlopen. Haar poot is lelijk gewond. En het lijkt wel of de wond al een aantal dagen aan het ontsteken is. Dus om 9 uur in de avond zitten we bij de dierenarts in Treignat. Zij komt speciaal voor ons even naar de praktijk. Met medicijnen en een kaal geschoren plek mag ze die avond weer in de kooi. We denken er goed aan te doen om haar even bij te laten komen maar de volgende dag wil ze alweer achter de muizen aan.
Twee dagen later is het de beurt aan Frêre. Hij heeft ineens een flink gat in zijn voorpoot. Dus maar weer naar de dierenarts. We vragen in dezelfde vaart maar even of een abonnement niet goedkoper is. Met medicijnen en spuiten om zelf toe te dienen komt Annette weer terug met de gewonde mannenkat. Het lijkt hier wel een kattenhospitaal. Maar inmiddels gaat het met allebei weer helemaal goed.
Nadat alles weer tot rust gekomen is vanwege de katten gaan we weer aan het werk in huis. We gaan eens even vaart maken met het afmaken van onze nieuwe trots. Het toilet is bijna zover dat alles afgemonteerd kan worden. Nadat het voeg- en kitwerk voor elkaar is komen de wastafel en de pot aan de beurt. Als alles klaar is gaan we er meteen met de wc-rol onder de arm gebruik van maken. Nu hoeven we niet meer met een tasje naar de moestuin om te toiletteren. Wat een luxe zo’n poepdoos binnen.
Nu het toilet klaar is om volop gebruikt te gaan worden gaat onze aandacht volledig over naar de slaapkamer. Deze willen we klaarmaken om in de winter te gaan wonen. We hebben een behoorlijke lijst gemaakt wat er gedaan moet worden. We beginnen bij het begin en pakken dus de kwast en de beits. Als eerste gaan we de spanten netjes in de beits zetten. De ladders worden erbij gehaald en Annette laat haar hoogtevrees achter zich en gaat als een echte schilder de ladder op en werkt het spant netjes af.
Het wordt nu wel een opsomming van verschillende karweitjes die best lastig zijn. Het eerst is de afwerking van de nok aan de beurt. Deze moet niet alleen dicht maar er moeten ook rechtopstaande schotjes tussen de chevrons komen om er helemaal zeker van te zijn dat de steenmarter (die nog steeds over de nok zou kunnen lopen) niet meer in het dak kan komen. In de nok is het natuurlijk mooi klein en het is tobben geblazen om alle onderdelen goed op zijn plek te krijgen. We hebben onszelf een dubbele pastis beloofd als deze nok dicht is. Ik kan melden dat die pastis heel goed heeft gesmaakt. Met andere woorden, de klus is weer geklaard.
We hebben voor onszelf ook besloten om wat meer te ontspannen en dat willen we gaan doen door meer te wandelen in de omgeving. We komen hier nu al jaren maar de omgeving hebben we nog maar weinig verkend. Dit heeft natuurlijk te maken met de beperkte tijd die we steeds hadden als we op vakantie waren en de tijd zo effectief mogelijk wilden benutten. Maar met een wandeling van nog geen half uur komen we op plekken die we wel veel gezien hebben in de verte maar nog nooit echt bezocht hebben. We ontmoeten onze herten die we steeds vanuit de verte moeten bekijken. We komen op een plek met hele grote balsemien planten. Deze zouden we ook graag rondom ons huis hebben dus nemen we wat mee om bij de oprit in de grond te zetten. Dit ziet er meteen leuk uit.
Maar na de ontspanning wordt het de volgende dag weer tijd om serieus verder te gaan met de slaapkamer. De taken worden verdeeld. Bram gaat verder met de warm- en koudwateraansluiting voor de wastafel en Annette voorziet de tussenwand van isolatie en zorgt dat het mooi afgesloten wordt met plastic.
Eigenlijk komt deze hulp als geroepen want we hebben nog steeds een machine onderdeel op de aanhanger staan. Met zoveel spierballen bij elkaar lukt het net om de zaagarm van de platenzaag binnen in de schuur te krijgen. De nieuwe takel wordt weer tevoorschijn gehaald en flink op de proef gesteld om dit zware pakket op de grond te krijgen. Deze takel is inmiddels haast onmisbaar geworden op het landgoed Vroon.
Tussendoor krijgen we nog een sms’je van Kirsten. Samen met Robin en Vincent willen ze nog even langskomen in Les Trois Taillants. Even het boerenleven opsnuiven en nog wat helpen. Dit vinden we natuurlijk erg gezellig. De pipowagen wordt in stelling gebracht voor deze logeerpartij. Eerst zorgen we dat de kar een beetje meer waterpas komt te staan. Hier gebruiken we de takel maar weer voor. Optillen en uitvullen met dikke blokken hout. Het oude bed van Gelske wordt van de zolder gehaald en voorzien van een nieuw matras staat het nu te pronken in de pipowagen.
De dag eindigt met het snoeien van de heg bij het zandpad. Dit is een enorme klus. Ik ben hier al aan begonnen maar ieder stukje wat nog weer even gedaan wordt is meegenomen. Het scheelt weer een hoop werk in je eentje.
We maken ook de keuken en de kamer wat leger door alle onderdelen van de pipowagens die daar opgeslagen liggen te verplaatsen naar de nieuwe zolder in de grote schuur. En zo met z’n allen gaat dat natuurlijk een stuk beter. Maar er wordt niet alleen gewerkt. Op zondagochtend zijn er diverse rommelmarkten en daarbij is het ook nog schitterend weer. Dus we trekken er weer op uit en zoeken alle markten in de buurt op.
Het is natuurlijk jammer maar op maandagochtend gaat de club van drie alweer naar Nederland. Wij gaan dan gewoon weer verder waar we gebleven zijn. Annette met het vullen de wand met glaswol en Bram gaat de wand helemaal dichtmaken met houtplaten. Het wordt wel iedere dag een beetje mooier. Ook deze dag gaat er echt nog iets veranderen. De Nederlandse Volkswagen bus wordt ingeruild voor en franse Peugeot Partner. Er staat nu dus een trotse franse auto met een frans nummerbord te pronken voor het huis van de familie Vroon. Nu worden we niet meer herkend als Nederlanders. Behalve als we gaan praten natuurlijk.
De tussenwand in de slaapkamer komt helemaal dicht. Er moet nog wel wat geklooid worden met wat elektriciteit maar dat komt ook weer helemaal goed. Weer een stapje verder. De volgende stap is het dichtkitten van alle naden. Het wordt allemaal steeds strakker en mooier. Nu moeten alle metselspullen weer opgezocht worden want de kopgevel moet in de enduit gezet worden. We weten nog van Jos hoeveel werk het is om deze kopgevel helemaal langs te gaan met de truffel en plekspaan. Het gaat best wel goed maar als we bij het raam zijn vinden mijn armen het genoeg voor die dag. Morgen gaan we weer verder met de enduit.
Maar ook de ontspanning is wel belangrijk. We maken in de tussentijd ook nog een keer een wandeling naar het gehucht Vernet. Heel dichtbij maar we hebben het nog nooit gezien. In het normale hebben we het veel te druk natuurlijk. Onderweg nog weer wat herten gespot. Als we terug zijn in de caravan komt de buurman van een kilometer verderop langs met zijn tractor en aanhanger om kachelhout te brengen. Toevallig zijn we hem tegen het lijf gelopen toen we op zoek waren naar iemand die ons hout kan leveren. Voorlopig zijn we even met 5 stere begonnen maar zodra het op is kan er weer volop gekocht worden bij Fredo de buurman.
Annette gaat die dag nog wel een begin maken aan het behangen van het dak. Het glasweefselbehang wordt er strak tegen aan gezet. Als dit straks allemaal mooi wit gesausd is wordt het allemaal erg chic. We gaan best nog wel hard met al het werk om de slaapkamer af te krijgen.
Maar dan moet het hout dat even snel in het gras gestort is wel netjes weggelegd worden. Eerst nog iets maken wat een begin moet worden van een dak. Het hout moet natuurlijk droog liggen. In de tussentijd moet Annette ook weer een paar keer heen en weer naar de dierenarts in Treignat. Het gaat niet goed met Freule. De wond aan haar poot die goed leek te gaan is helemaal open gegaan. Het moet nu gehecht worden. Nu moet Freule dus ook echt een aantal dagen in de kooi verblijven en zorgen dat de wond echt goed geneest.
Weer even verder met de slaapkamer. Het stuken van de gevel duurt wel een aantal dagen. Iedere dag een stuk. Maar in de tussentijd gaat Annette ook hard met het behang. Ze klimt tegenwoordig zomaar op een ladder en gaat aan de gang met lijm en glasweefsel behang. Het wordt steeds mooier en witter.
Naar boven
Naar de beginpagina