Soms zit het tegen (maar nooit voor lang). week 1
Het is inmiddels dinsdag "le quartorze juillet". Het weer is voor het eerst in de vakantie echt slecht. De hele nacht en de ochtend heeft het geregend en alles ziet er dus een beetje somber uit. Het voordeel van zo'n dag is wel dat er nu eindelijk tijd is om alvast een stukje te schrijven voor de site.
De reis op vrijdag verliep niet helemaal volgens plan. Dat plan was nog wel zo goed doordacht. We stappen een uurtje eerder in de auto dan komen we ongeveer tussen 10 en 11 uur aan bij Parijs. We komen dan niet direct in de file. Tenminste dat dachten we. Het liep anders. Als we Parijs aan de zuidkant weer verlaten staat mijn horloge twee en half uur verder. We hebben behoorlijk lang in de franse zon in de file gestaan. Maar de vakantiestemming kan niet meer stuk. We vervolgen onze weg ongestoord naar onze bestemming. "Les Trois Taillants".
De eerste dagen is het weer prachtig en erg warm. We beginnen meteen in een goed tempo. Het dak van de kelder wordt meteen aangepakt. De pannen gaan eraf in een rap tempo. Het uitzoeken van de pannen is ook belangrijk. De slechte pannen worden weer bij het pad gelegd. Uiteindelijk worden deze pannen weer gepromoveerd tot bedekking van onze oprit. De goede pannen worden bewaard om de broodoven te kunnen voorzien van een nieuw dak. Maar dat gebeurd wel in een later stadium. Het systeem werkt goed. De pannen worden gegooid en opgevangen. Dit zorgt uiteindelijk wel voor zere handen en polsen.
Arma begint met het beschilderen van ons nieuwe toilethuis. Het wordt een echte "van Gogh". Er wordt natuurlijk zeer geconcentreerd geverfd en het geheel begint al vrij snel vorm te krijgen. Tijdens het schilderen gaan er ook nog weer twee personen naar de Brico. Er wordt behoorlijk wat hout ingekocht voor het vernieuwen van het dak. We merken wel op dat de houtvoorraad in de winkel wat afneemt. Dit doet ons besluiten om meteen nog maar een tweede ritje te doen. We kunnen het hout maar beter bij ons in huis liggen.
Bij het slopen van het kelderdak stuiten we op een vloer die de kelder moet isoleren met een dikke laag stro wat er al ongeveer een aantal tientallen jaren ligt. Dit moet dus weg gehaald worden. Dit blijkt een enorme klus te zijn en is behoorlijk gevaarlijk. De vloer bestaat uit vermolmd hout wat afgedekt is met plastic zakken. Hier ligt het stro op. |
Inmiddels zijn Ellen en Marco met hun kinderen Douwe en Dieke aangekomen en helpen ook met het weghalen van het stro. Gelukkig wat extra hulp want we zaten even in een dip vanwege het vele stro wat weg moet. Soms zit het een beetje tegen. Maar na wat uren sjouwen en enorm veel zweten is het gelukt. We leggen ook een tijdelijke noodvloer en de boel wordt al een stuk veiliger. Dat moet ook wel want ik ben al een keer door de strovloer heen gezakt. Soms zit het tegen. We beginnen meteen ook met het verbranden van ons hout afval en de andere ploeg begint met het verwijderen van de pannen van het grote dak. Maar vanwege de regen worden we gedwongen het werk weer neer te leggen. Dit zorgt wel voor een dagje rust. Soms zit het mee en soms zit het tegen.
Maar de hulp uit Voorschoten laat zich niet kisten en gaat gewoon door. Nu het dak van de kelder helemaal weg is, kunnen we volop verder gaan met het grote dak. De pannen gaan eraf. Ellen en Marco en de kids helpen voluit mee met de vaste werkploeg uit "Les Trois Taillants". Het gaat best wel vlot. Dieke helpt Arma met het beschilderen van het nieuwe WC huis. Het schilderen zit ze wel in het bloed. Na de pannen wordt het voor de fam. Schelvis ook weer eens tijd om verder te gaan. Hun vakantie adres in zuid Frankrijk verwacht hen. De ochtend van hun vertrek verliep wel iets stroef omdat Douwe niet te vinden was. Hij had eigenlijk nog geen zin om weg te gaan en had zich verstopt. Zo wilde hij het vertrek tegenhouden. Maar uiteindelijk is dat niet gelukt. In ieder geval willen wij de de fam. Schelvis heel hartelijk bedanken voor hun inzet. Wij vonden het erg leuk om ze te ontvangen en ze hebben ook geweldig veel werk verzet. Bedankt.