We zullen doorgaan.
Het weekend van de tweede week begint weer met verschillende rommelmarkten. Het is mooi weer en als we weer terugkomen bij ons huis kunnen we zien dat het werk aan het dak van de broodoven toch wel vordert. We denken steeds maar dat het lang duurt. Het is gewoon zo dat ik me er erg op verkeken heb hoeveel werk het is om alle aansluitingen te maken. Er moet veel houtwerk gemaakt worden en dan moet er veel opgemetseld worden. En dat alles op een hoogte van 5,5 meter maakt het er niet gemakkelijker op.
Dakplaten kunnen er dan eindelijk op.
|
|
|
|
|
Op maandag bezorgen we Arma ook nog even af op het trein station van Montlucon. Zij gaat voor een paar dagen naar Parijs. Daar zal ze met een vriendin de stad onveilig gaan maken. Aan het einde van de week beloofd ze weer terug te zijn. Een kaartje kopen valt niet echt mee op het station. De franse loket bediende is volgens mij met zijn verkeerde been uit bed gestapt. Hij heeft weinig geduld met Nederlandse mensen die niet helemaal goed weten hoe de franse triendiensten werken. Maar alles is gelukt en Arma is vertrokken.
|
Dáááág. Tot over één week.
|
Het station van Montlucon.
|
|
Na een nachtje slapen hebben we bedacht dat een kraan wel erg handig zou zijn. Dus gaan we aan de slag en maken iets wat er op lijkt. Een stalen katrol die we op de rommelmarkt gekocht hebben voor € 1,00 doet goed zijn werk.
|
Af en toe een dreigende lucht met daarachter de doorbrekende zon. Hier leggen we het werk voor stil.
|
We houden het weerbericht in de krant goed in de gaten. Want iedere avond wordt het nieuwe dak netjes met plastic afgedekt. Dit werk begint best wel te vervelen. En als we lezen dat er een regenachtige dag aan zit te komen zetten we alles op alles om het dak waterdicht te krijgen. Jos moet nog veel metselwerk doen en dan de dakplaten erop. Dit is voor het eten klaar. Rianne zorgt voor een hele grote pan met macaroni die ook nog helemaal leeg gaat dankzij Lars. Hierna moet het dakfolie er nog op. Vast zetten met tengels. Best lastig als het een beetje waait. Maar net voor het donker wordt is alles klaar. We zijn kapot. Maar de verlate pastis smaakt dan natuurlijk extra goed. We hebben met z’n alle geproost op een mooi waterdicht dak. De generator was best wel snel uit deze avond. Alles is snel in diepe rust.
|
|
|
|
Er is daarna wel wat regen gevallen maar eigenlijk hebben we ons niet zo druk hoeven te maken. Maar dat zijn dingen wat je niet van tevoren weet. De dagen erna moeten we ons druk maken over het raam wat geplaatst moet worden in de kopgevel en we gaan verder met de dak aansluitingen bij het dak van de broodoven. De komende dagen beloven droog en warm te worden dus Jos wordt weer ingezet om het metselwerk te doen bij de nokvorsten. In de tussentijd gaan we dan ook nog wat verder met het dicht maken van de gevel. Steen voor steen gaat omhoog en emmer na emmer cement. Het komt allemaal voor elkaar.
|
Aan twee kanten van het huis wordt nu volop gewerkt.
|
|
Als er iedere avond weer een heerlijke maaltijd klaar staat is het echt een feest om hier in het franse land aan het werk te zijn. Rianne verzorgt de inwendige mens. |
|
We eindigen deze week weer met een perfecte pizza die we natuurlijk zelf gebakken hebben bij Iris en Alistair. Omdat we toch bezig zijn bakken we voor de rest van de campinggasten ook wat.
|
De pizza's maken en de bar bemannen. Wij zijn blij dat we Iris en Alistair kunnen helpen. We doen het graag voor een pizza.
|