Bedankt allemaal.
Wij vinden het geweldig wat er deze vakantie allemaal gebeurd is. Het is eigenlijk te veel om op te noemen. Maar hierbij willen wij echt iedereen die zich in de strijd heeft geworpen om ons te komen helpen deze zomer van harte bedanken. Wij weten verder ook niet zo erg wat we meer moeten zeggen. We doen het voor ieder persoonlijk dan maar.
|
|
Lars.
Hij was de eerste hulp die deze vakantie meeging. Eén week samen met “le patron” aan het werk. Lars zorgde weer met zijn enthousiasme dat het werk goed en snel van start is gegaan. Daarna nog een week met de andere aan het werk. Wij bewonderen Lars nog steeds dat hij het cement dat nodig is voor de kopgevel dicht te metselen met de hand mengt en het dan ook nog boven op de stelling komt afleveren in emmertjes. En Jos kan dan ook wat cement uit de kruiwagen pikken voor zijn reparatie werk. Lars maakt wel weer nieuw. Maar wat nu. Lars1 naar huis en Lars2 doet zijn intrede. De betonmolen neemt het werk over. Maar wees maar gerust hoor. Voor de volgende vakantie is er nog steeds werk genoeg voor je om te doen. Voor nu alvast weer bedankt. Maar de bijnaam van Lars blijft dan natuurlijk nog steeds: “le force musculaire des Trois Taillants”. De spierbal.
|
Ellen.
Ook Ellen heeft zich druk kunnen maken met het afwerken van de vloerbalken. Het was niet altijd een prettig karwei maar ze sloeg zich er dapper doorheen. Alle vloerbalken impregneren is echt een karwei voor doorzetters mag ik wel zeggen. En het waren er een hoop. Ik hoop alleen niet dat je nog lang hebt gestonken na al die liters impregneer weg te smeren. Bedankt voor alle meters schilderwerk die je hebt gedaan. Zij verdient dan ook volledig de bijnaam: “la brosseuse des Trois Taillants”. De kwaster.
|
|
Dieke.
De vorige vakantie was zij nog de binnenkant van het toilethuisje aan het schilderen maar nu moesten de handen echt uit de mouwen. Samen met haar broer aan het schuren. Maar ook het regelen en heen en weren van de planken komt helemaal goed onder het goede toezicht van Dieke. Heen en weer rennen naar de generator om het steeds weer uit te zetten. Heen en weer rennen met de planken die nog geschuurd moeten worden. Heen en weer rennen met de planken die al klaar zijn. Ik denk dat jij degene bent met de meeste kilometers op de teller. De bijnaam “le chauffard des Trois Taillants” (kilometervreter) is jou dus op het lijf geschreven.
|
|
Erik.
De vorige vakantie kan Erik zich nog herinneren als de vakantie dat de vloerbalken naar binnen gedragen moesten worden. Nou deze vakantie is het niet veel anders. Dus de ervaring van vorig jaar kon weer uit de kast gehaald worden. De rest van de balken stonden al klaar in de schuur. Naar het huis dragen, op maat zagen en op z’n plek leggen. Het lijkt simpel als je het snel zegt maar dat valt tegen. Ik ben blij dat Erik al wat ervaring had want het ging als een speer. Ook de hulp die je kon leveren bij het schilderen van de vloerplanken was zeer welkom. Hij verdient dus zeker de bijnaam: “le poutreur des Trois Taillants”. De balkenmaker.
|
Sofie.
Voor de eerste keer bij ons in Frankrijk. Wat een avontuur. Zelf in je eigen tent. Overal helpen. En iedere keer boodschappen overbrengen van de schuur naar het huis en weer terug. Je had het erg druk. Wij waren erg blij dat je er was. En je bent helemaal geslaagd als klusser. Planken sjouwen met Arma en balken sjouwen met Erik en Bram. Het gaat je goed af. Nog maar niet gesproken over al je expedities in de weilanden en al de geheime hutten die je uiteindelijk wel liet zien. Zelfs helpen met de soep maken was niet teveel werk voor je. Wij hopen dat je nog eens langs komt. Maar we hebben nu wel een mooie bijnaam voor jou: “le découvreur des Trois Taillants”. De ontdekker.
|
Anneke.
Anneke werd natuurlijk gewoon door Henk meegenomen in de caravan richting Frankrijk. Dit vond ze waarschijnlijk heel vervelend. Ik denk het niet. De twee poezen werden aan de touwtjes gebonden en Anneke had haar handen vrij om ook mee te helpen. Nou dat heeft ze gedaan. Van voegen tot isoleren. Van isoleren tot eten koken. Maar wat toch wel opviel was haar grote vermogen om alles zo te regelen dat alle werkzaamheden tot een goed eind kwamen. Nou dat is niet verkeerd als er op dat moment 12 mensen rondlopen. En al die mensen moeten eten, douchen, drinken en afwassen. Anneke leidde alles in goede banen. Daarom deze bijnaam : “L’organisateur des Trois Taillants”. De regelaar.
|
Robin.
Toen Robin meldde dat hij naar Frankrijk wilde komen hadden wij de gedachten dat hij meteen achter het gasfornuis zou gaan staan en dat we de koeien in de wei in veiligheid moesten brengen voor deze kok in hart en nieren. Maar het pakte toch even anders uit. Robin ontpopte zich als een harde werker op de bouwplaats. Alles wat maar zwaar is kan hij verplaatsen. Soms moet er even gepauzeerd worden omdat hij er achter kwam dat de deuren niet zo hoog zijn als hijzelf. Maar het meeste staat mij toch bij dat Robin twee dagen lang emmers beton met een touw naar boven heeft getakeld. Hij zag er een beetje uit als een klokkenluider. Dus we hebben een mooie bijnaam: “le sonneur des Trois Taillants”. De klokkenluider.
|
Kirsten.
Voor Kirsten ook de eerste keer op landgoed Vroon en Frankrijk. In een tentje in de grote koeienschuur. Maar bang voor de koeien is ze niet meer. Zij was zelfs in staat om de koeien te verleiden met de appeltjes die uit de appelboom waren gevallen. Eén voor één kwamen de koeien de appeltjes bij Kirsten ophalen. We hebben ook kunnen aanschouwen dat ze erg hard kan werken. Dit kwam vooral naar voren bij het betonstorten. Maar wat mij het meest is bijgebleven is het werk in het begin van de vakantie. Zonder aarzeling nam zij de kwast ter hand en ging samen met Nicole zonder mankeren al de nieuwe kozijn van grondverf voorzien. Dit kon zij zo netjes dat we eigenlijk willen vragen of zij nog meer verfwerk zou willen komen doen. De bijnaam voor Kirsten is dan ook wel goed: “La peintreuse des Trois Taillants”. De schilder.
|
Ton.
Ton is van de partij als er gewerkt moet worden. Ton is van de partij als er afgewassen moet worden. Ton is van de partij als er veel gesjouwd moet worden. Ton is van de partij als er vuur gemaakt worden. Ton is ook van de partij als er in bomen geklommen moet worden en Ton is van de partij als er eten klaar gemaakt moet worden. Maar Ton heeft eigenlijk wel één eigenschap die met kop en schouders overal bovenuit steekt. Hij is altijd de rust zelve. Wanneer er paniek is of als de dames een beetje lacherig zijn. Hij is het rustpunt. Ook tijdens het werk. Hij laat zich door niets uit het veld slaan. We hebben dus voor hem ook een mooie bijnaam: “le calmeur des Trois Taillants”. De rustbrenger.
|
Nicole.
Nicole kwam misschien toch wat onwennig aan in Les Trois Taillants maar ons mooie toilet in de moestuin is toch erg goed door haar gebruikt. Alles wat gedaan moest worden werd zonder mankeren aangepakt. Afwassen, beton storten, schilderen, bedenk het maar. Nicole doet het. Maar wat mij is bijgebleven is de lach van Nicole. Als iedereen er een beetje doorheen zat was de schater lach van Nicole daar om ons allemaal weer op te beuren. Als zij gaat lachen moet iedereen vanzelf meedoen. Dus wat wil je nog meer als je de sfeer erin wilt houden. Precies. Je nodigt gewoon Nicole uit. Jouw bijnaam is dus ook geworden: “La rireuse des Trois Taillants”. De giechelaar.
|
Vincent.
Vincent is een geval apart. Als je niet oplet denk je dat hij er niet is. Maar als je dan ineens een droge opmerking hoort en iedereen schiet in de lach. Ja, dan weet je dat Vincent nog in de beurt is. Ook de koeien in de wei konden de humor van Vincent wel waarderen. Tijdens de voetbal wedstrijd met de koeien werd “Vin” altijd omringd met een hele kudde. Alleen in een tentje slapen viel misschien niet altijd mee maar wat we van Vincent zagen was toch indrukwekkend. Hoeveel emmers met beton hij wel niet heeft volgeschept en doorgegeven door het raam van de woonkamer. Als je er van uitgaat dat er 80 balen gedraaid zijn en uit iedere baal komen ongeveer 3 emmertjes. Dan praat je dus over 240 stuks. Petje af hoor. Hier is dus jouw bijnaam: “Le passeur des Trois Taillants”. De doorgever.
Marcel.
Marcel wordt onderhand de vaste klusser in ons franse dorp. Hij is al heel wat keren naar ons toe gekomen om zijn diensten aan te bieden. Ook dit jaar staat een week van zijn vakantie in het teken van klussen op ons franse landgoed. Hij heeft een neus voor karweitjes die eigenlijk wel zouden moeten gebeuren maar er is gewoon niet voldoende tijd voor. Zo ook nu. We willen eigenlijk best wel meer ramen in het dak van de schuur. Het is er best donker en de transparante golfplaten staan al een aantal jaren klaar. Maar ja. Wanneer gun je jezelf daar nou tijd voor. Marcel pakt het aan. Echt geweldig zo om een extra raam in het dak te hebben. Zoveel meer licht. Bedankt. En we hebben dan ook meteen een mooie naam: “le lucarneur des Trois Taillants”. De dakraammaker.
|
Mieke.
Mieke is al meerdere jaren op ons landgoed geweest. Maar dit jaar trok zij de stoute schoenen aan en kwam samen met man en zoon ook helpen. Ze viel meteen met de neus in de boter. Het eerste karweitje was het verdelen van het beton tijdens het storten. Een heel zwaar karwei kan ik u vertellen. Zeker als je er maar net bij kan. Mieke heeft in de meest rare standen moeten zitten om overal goed bij te kunnen. Maar wat toch het meeste bijblijft is dat Mieke de dag erna zorg draagt voor het schoonmaken van de beneden verdieping. Heel precies worden alle hoeken van de woonkamer schoon geveegd. Geweldig. Als je dan weer eens in een schone kamer komt om te werken. Ook voor jou hebben we dus een mooie bijnaam: “La balayeuse des Trois Taillants”. De veegster.
|
Niek.
Niek is niet zo van het praten maar meer van het doen. En toen hij dus ook bij ons aankwam is hij meteen aan het werk gegaan. Genoeg te doen. Maar hij valt ook met zijn neus in de boter. Er moet beton worden gestort. Hij neemt dan ook meteen zijn plek in de ketting van mensen in. Echt geweldig zoals jij emmer voor emmer aanpakt van de haak van de takel en brengt naar de trechter waar het weer verder verdeelt wordt. Heen en weer en nog maar een keer. De bijnaam: “le peineur des Trois Taillants” (harde sjouwer) is dan ook echt helemaal verdient. Bedankt.
Jos.
Ja, wat moet er nog over Jos vertelt worden. De bijnaam: “Le macon des Trois Taillants”. De metselaar, had hij al een paar jaar. Nou, deze naam heeft hij zeer goed weten te verdedigen. Hij is echt de ongekroonde koning van het cement hier in de gemeente Nouhant. Onvermoeibaar ging hij te keer. Zelfs nog tijdens de vader-zoon vakantie was hij echt niet te stoppen. Het werk dat hij heeft verzet is onvoorstelbaar. Betondraaien en dan repareren van cementwerk. De hele gevel voorzien van stucwerk. Ongelooflijk. Het enige wat we kunnen zeggen: “Bedankt Jos”.