November 2016

Tijdens het verblijf van Tim en Rianne hadden we afgesproken om het een beetje rustiger aan te doen. We waren behoorlijk afgemat na de race tegen de tijd om de logeerzolder af te krijgen. Maar nu kreeg Tim de kriebels en wilde toch wat gaan doen. Een uitgelezen karwei voor Tim de “sloper” is het slopen van de betonnen bak in de broodoven. Na de logeerzolder is als eerste de broodoven aan de beurt. Hier willen we zo snel mogelijk een mooie “gite” van gaan maken.

Tim geeft dus de aftrap voor de verbouwing/renovatie. De bak om de kazen te pekelen gaat er als eerste aan. Deze neemt te veel plek in beslag van de kamer. Deze is toch al niet heel groot. Met de grote hamer en steenbeitels verdwijnt stukje bij beetje de bak. Tim zorgt ervoor dat alles opgeruimd wordt. Wat er uiteindelijk overblijft is een gat in de vloer die gaan we nog even volgooien met wat beton en cement.

Even naar de Brico voor beton. De betonmolen komt ook weer tevoorschijn en we gaan weer aan de slag met balen beton en emmers water. Als het vlechtijzer op zijn plek ligt gaat het vloeibare beton in emmers naar het gat in de vloer van de broodoven. Alles bij elkaar is het eigenlijk zo gepiept. Maar eer dat alles netjes glad is uitgestreken en alles daarna ook weer schoon is gemaakt is het toch nog weer een aardige klus.

Ook de opruimwoede komt even opzetten. We hebben heel wat oud ijzer verzameld en dat ligt her en der opgestapeld. De laatste tijd hebben we al meerdere stapels om moeten leggen en dat worden we een beetje zat. We besluiten een keer naar de oud-ijzer handel te rijden. In La Chapelaude is een enorm metaal recycle bedrijf. Met een bus die tot de nok gevuld is rijden we een keer heen en weer en met een check op zak komen we weer thuis en kunnen het geld gaan incasseren bij de bank. En Rianne blijft gewoon rustig doorbakken.

En dan is het ineens zover. Op een ochtend slaat Chef aan en houdt niet meer op met blaffen. Snel ga ik kijken wie er komt en dan zie ik nog net de vrachtauto van de aannemer voorbij rijden richting de schuur. Zou het nou zomaar kunnen zijn dat hij gaat beginnen met de betonvloer in de werkplaats? Na wat overleg gaan ze aan de slag en beginnen met het uitstellen van de vloer.

Er worden lange kunststof regels neergelegd in hoopjes zand/cement. Deze regels kunnen zo netjes op hoogte gesteld worden en ze dienen meteen als voeg om de vloer in stukken te verdelen. Deze stukken kunnen dan een beetje bewegen ten opzichte van elkaar. Er moet toch nog een stukje beton weggehaald worden maar dat doen ze in dit geval zelf. De motorzaag erin en dan maar hakken.

Na de eerste dag zitten alle profielen op z’n plek en is de eerste helft van de vloer klaar om volgestort te worden. Joachim de aannemer beloofd dit zo snel mogelijk te doen zodra het weer het toelaat. Hij weet ook dat het niet al te lang moet duren omdat anders het grasland veel te drassig wordt. Daar heeft hij nog ervaring mee met het maken van de septic-tank. Dus we wachten weer af.

Dan is het zover dat Tim en Rianne weer naar Nederland gaan. De vakantie zit erop en de volgepakte auto met alle geshopte spullen vertrekt in de ochtend. Maar de rust zal niet lang duren in Les Trois Taillants want een ander transport is alweer onderweg naar ons. Gerard en Diny komen naar ons toe. Deze keer niet om machines te bezorgen maar om twee “lelijke eendjes” op te halen die Gerard gekocht heeft. Ze staan in een schuur vlakbij Boussac.

Maar omdat zij dan met een lege vrachtwagen naar Frankrijk komen is er een plan gesmeed om spullen mee te nemen die wij weer heel goed hier kunnen gebruiken. Gerard heeft een advertentie gezien waar tweedehands keetschotten verkocht worden. Dat zijn systeembouw delen om bouwketen in elkaar te zetten. Deze schotten zijn dubbelwandig van hout met isolatie ertussen. Ideaal om dus pipowagens mee te maken. Er wordt een flinke stapel van meegenomen en als Gerard en Diny aankomen is dit dus het eerste wat gedaan moet worden. De schotten netjes in de schuur leggen.

Daarna gaan we snel naar Boussac om de eendjes te halen. Dit is waar Gerard eigenlijk voor is gekomen. Het zijn met recht “lelijke” eendjes. Oud en roestig. We behandelen ze erg voorzichtig vanwege afvallende onderdelen. Het valt trouwens niet mee om een eendje met 4 lekke banden in beweging te krijgen en dan ook nog in een bak van de vrachtwagen hijsen. Maar met een lier gaat het wel. De andere gaat in de aanhanger en met de hele vracht wordt het hoog tijd om naar Les Trois Taillants te rijden en een eind aan de werkdag te maken met het drinken van een pastis.

Maar Gerard en Diny zijn voor nog een andere klus naar Frankrijk gekomen. Gerard heeft zijn lasapparaat meegenomen en wil het onderstel van de grote pipowagen weer in elkaar lassen en het onderstel van de kleine wagen gaan verlengen. Het is best een uitdaging om dat allemaal in één dag voor elkaar te krijgen. We gaan maar gewoon beginnen. Het weer helpt in ieder geval mee en we kunnen dus buiten aan de slag.

We hebben de beschikking over veel materieel. Gerard heeft een grote kraan op zijn aanhanger en samen met mijn werkplaatskraan komen we een heel eind. Alles komt netjes op z’n plaats en uiteindelijk kan ook de hele kar nog gekeerd worden wat het lassen van de onderkant een stuk makkelijker maakt. Halverwege de middag staat de grote kar helemaal in elkaar en alle naden zijn afgelast. Snel gaan we verder met de volgende.

Deze kar hebben we voor de zekerheid maar wel binnen gezet. Als het dan donker wordt kunnen we in ieder geval doorwerken. De kar wordt eerst doorgeslepen. Gerard heeft al verlengprofielen klaargemaakt in Nederland en de boel zit dan toch weer verrassend snel in elkaar. We moeten dan toch vanwege het te weinig licht en de vermoeidheid stoppen. Maar Gerard neemt snel de beslissing om de volgende morgen de boel nog even netjes af te maken voordat hij weer naar Nederland vertrekt.

Dus zo gezegd zo gedaan. Na het ontbijt op zondagochtend weer snel de werkkleren aan. Het laswerk afmaken van de verlengde kar. Er staan nu ineens twee complete pipowagen onderstellen klaar om opgebouwd te gaan worden. Als nu de werkplaats draait kunnen we meteen aan de slag.

Nog even snel één “lelijke eend” overladen op de andere aanhanger en Gerard en Diny kunnen weer richting Nederland. Het was nog even een probleem toen de vrachtwagen vast kwam te zitten in het weiland maar met wat duw- en trekwerk is alles weer vlot getrokken. Het was een weekend waarin ontzettend veel gebeurd is.

De werkplaats staat natuurlijk nog steeds klaar om volgestort te worden met beton. In eerste instantie waren wij in afwachting van de ijzervlechter die het betonijzer zou komen maken. Maar tot onze verbazing staat op een ochtend gewoon de betonwagen op de oprit. Joachim had het terrein eens overzien en dacht met de volle betonwagen een rondje te rijden en dan achteruit naar de schuur te rijden. Dit bleek iets te voortvarend.

Na de eerste draai zat de volle vrachtwagen al vast in het weiland. Na wat gedoe werd er een boer van verderop ingeschakeld om de betonwagen vlot te trekken. Met een sterke ketting was dit redelijk snel voor elkaar. Zodra de wagen in positie staat kan de beton glijbaan aan elkaar gezet worden. Met z’n allen zorgen we dat het beton goed verdeeld wordt en eigenlijk was het best snel voor elkaar.

De vloer wordt voor de helft gestort. Halverwege is er een tijdelijke bekisting gemaakt. Meer beton kan er niet in één wagen. De rest is voor de volgende keer. Alles moet weer schoongemaakt worden en dan moet de vrachtwagen nog weer naar de weg geduwd worden. Gelukkig is de tractor nog aanwezig. Met een flinke eiken balk uit de schuur komt de “camion” weer boven aan de weg.

Maar waarom nu geen bewapening? Joachim heeft mij uitgelegd dat het beton is versterkt met glasvezel. Dit geeft een mooie stugge beton waar je in één keer een dikke vloer mee kan storten. Uit eindelijk is het beton dus sterker dan als er stalen bewapening in zou zitten. Het beton is wel duurder maar zonder het staalwerk maakt de prijs dan weer niet uit.

De tweede keer beton storten ging een stuk beter. De wagen kon nu aan de andere kant van de schuur blijven. Daar is nu de grond nog redelijk stevig. De glijbaan wordt weer uitgelegd en het storten gaat weer verder. Het wordt een prachtige vloer. Helemaal glad zal hij niet helemaal worden omdat de katten er overheen lopen wanneer het eigenlijk allemaal nog te zacht is. Nou ja.

Nu moet de boel nog een poos uitharden en dan zullen de machines op de vloer gereden kunnen worden. Het gaat er al aardig op lijken. Weer een grote stap gemaakt met de werkplaats. Nu komt de broer van Joachim alleen nog even een keer terug om de afrit te maken bij de toegangsdeur. Dit is een paar uurtjes werk en dan is het helemaal klaar. Uiteindelijk is dit het enige stukje vloer zonder pootafdrukken van de katten.

We zetten onze aandacht nu weer volledig op de broodoven ruimte. We gaan eerst al het grove werk doen. We hebben op de rommelmarkt een echt gietstalen ovendeur gekocht. Deze is alleen net iets te groot voor onze broodoven. Er moet dus wat geslepen worden om de boel te laten passen. Met wat geduld en een goed stofkapje komt het gietstalen deurtje netjes op zijn plek. Het is nu een echte complete broodoven.

De houten schouw wordt ook netjes gemaakt. We maken hem iets hoger zodat je niet meer continu je hoofd stoot aan de houten rand. Alles bij elkaar ziet het er zo wel mooi uit. Het wordt weer een echt authentieke “four au pain”.

Naar boven

Naar de begin-pagina