De schoorsteen moet roken. augustus 2008
Het dak van ons huis hebben we inmiddels voorzien van nieuwe ‘chevrons’. Als alle balken op zijn plek zitten en netjes ingesmeerd zijn met impregneermiddel kunnen we de nieuwe dakvorm al aardig onderscheiden. Dit is wel een mooi gezicht. Na behoorlijk wat inspanningen die vorig jaar al begonnen met het maken van de spanten ontstaat er nu echt een dak. Het begint er nu echt op te lijken dat we onze werkzaamheden op tijd gaan klaren. Er moet nu nog worden nagedacht over het overstek van het dak. Ik wil deze wat groter maken zodat het regenwater wat verder van het huis af op de grond valt. De schuinte moet bepaald worden en de hoogte waar hij moet beginnen. Dit is erg van belang omdat deze maten overeen moeten komen met de knik in het dak aan de achterkant. 
|
Zoals het spreekwoord zegt: ‘de schoorsteen moet blijven roken”, zo is dat ook in het franse land. De broodoven die in het huis zit is al 35 jaar niet gebruikt. We hebben het advies gekregen om deze oven weer heel langzaam in gebruik te nemen. Af en toe heel voorzichtig branden. Dit is om ervoor te zorgen dat de stenen oven weer heel langzaam droog gaat worden. We hebben het gedaan en na 35 jaar niet meer gerookt te hebben is onze schoorsteen weer gestart.
|
Hierna gaat het weer vrij snel. De dakplaten gaan erop. Deze platen moeten er in de toekomst voor zorgen dat we geen tocht tussen de dakpannen door krijgen. Dan komt het dakfolie. Dit zorgt voor het waterafvoer van vocht wat toch nog tussen de pannen door komt. Dan de tengels om de panlatten op afstand van het dakbeschot te laten en uiteindelijk de panlatten zelf. En alles wordt gewoon met de hamer gespijkerd. Wat een herrie is dat in het altijd zo rustige ‘Les Trois Taillants’ als je met 4 mannen tegelijk aan het spijkeren bent.
|
|
En dan het grote moment. We leggen wat dakpannen op het dak om te controleren of al het houtwerk dat we gemaakt hebben wel goed op afstand zit. Voor het eerst gaan er een paar dakpannen op het nieuwe dak. Alles ziet er goed uit. Dit is toch wel even een moment om bij stil te staan. We zijn meteen gestopt met werken, liepen met z’n alle naar de schuur en proostte met een stevige ‘pastis’ in de hand om dit geweldige moment te vieren.